Afife Jale tiyatro adına bir devrimdir. Yaşadığı dönemde müslüman kadınların sahneye çıkma yasağı ve onun sahneye olan aşkı. Yaşadığı olaylar sonrasında morfin bağımlısı olması ama her türlü zorluğa rağmen onun sahne aşkının hiç sönmemesi...Günümüzde birçok sanat dalına olduğu gibi maalesef tiyatroya da hakettiği değer verilmiyor . Ülke de belli bir kesim tiyatroyu sıkıcı buluyor, belli bir kesim tiyatroyu sadece komediden ibaret sanıyor , gülmek için gidiyor . Halbuki o sahne de canlı canlı işlenen duyguları hissetmeye çalışsalar tiyatronun tadına o zaman varırlar . Herkesin hayatında bir tiyatro kültürü oluşması gerekiyor ve tiyatronun desteklenmesi gerekiyor. Fakat günümüz de oyuncuların tiyatrodan para kazanamaması onları saçma sapan televizyon dizilerinde oynamaya itiyor . Bizim insanımız üşengeç bir yapıya sahip tiyatroya gitmek yerine evinde tv deki bir diziyi izlemek çok daha kolay geliyor ve bu güzel sanat saçma sapan senaryo ve oyunculukların karşısında eziliyor. Keşke bu sanat desteklense çocuklar teşvik edilse . Yetenekli olanlar sanata yönlendirilse ama ülkece çocukluktan öğretilen para kazanma sevdası bunlara engel oluyor . Sözlerim ulu önder Atatürk’ün “sanatsız kalmış bir toplumun hayat damarlarından birisi kopmuş demektir.” sözüyle bitiriyorum.