Aaah, Marszrutki! Kierowca z kiepem w ustach, ścisk, wyboje, cały busik śpiewający ludowe pieśni. Jest to mocny kontrast po sterylnych Solarisach ze szpitalnym oświetleniem i raczej unikałbym tu jakościowych porównań. Po prostu inaczej się życie toczy. W sumie to czasem mi tęskno do przyćmionego światła Icarusa i przytulnych, miękkich foteli, to ma swój urok, nawet jeśli ryk silnika zagłusza muzykę w słuchawkach :D