ထက္ျမက္ျခင္း

မင္းနဲ႔ ေမသူရဲ႕အေျခအေန ဘယ္လိုလဲသူရိန္''

သူရိန္က ေရေႏြးၾကမ္းပန္းကန္ကို ႏႈတ္ခမ္းေတ့ ထားရင္းက မ်က္လံုးလွန္ၾကည့္သည္။

''ေနၿမဲပါပဲကြာ''

ေအးေအးလူလူပင္ ျပန္ေျပာသည္။

''လက္ေလွ်ာ့လိုက္ပါငါ့ေကာင္ရာ။ ေမသူက မင္းကို လံုးဝျပန္ႀကိဳက္မွာမဟုတ္ဘူး''

''ဘာျဖစ္လို႔တုံး''

''ဟ ေမသူက ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးတယ္ဟ။ ေတာ္႐ံုေယာက္်ားကို ခ်စ္သူမေရြးဘူးရယ္''

''ဘာျဖစ္ျဖစ္ကြာ။ ငါကေတာ့ ဆက္ႀကိဳးစားရမွာပဲ။ ေယာက္်ားတို႔လံု႔လ ေသခါမွေလွ်ာ့ကြာ''

သူရိန္က ေျပာင္စပ္စပ္မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ေျပာၿပီး ေရေႏြးၾကမ္းကို ဖလူးဖလူးျမည္ေအာင္ ဆက္ေသာက္ ေနျပန္သည္။

''ေဟ့ အတန္းမတက္ၾကဘူးလား''

''မတက္ဘူး။ နည္းနည္းေနာက္က်သြားလို႔''

''ဒါဆို ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ရေအာင္''

''မလိုက္ခ်င္ပါဘူးဟာ၊ ခုတင္ထားတဲ့ကားေတြက ပ်င္းစရာႀကီး''

ကြၽန္ေတာ္က ျငင္းလိုက္ေပမယ့္ သူရိန္ကေတာ့ ပ်ာပ်ာသလဲ။

''ငါလိုက္ခဲ့ေပးမယ္ေလ''

''ဒါဆိုသြားစို႔''

''ေဟ့ေကာင္ သြားၿပီ''

သူရိန္က ရႊင္ျမဴးေနေသာ မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ ျပံဳးျပကာ လိုက္သြားသည္။ ဒီေကာင့္ကိုၾကည့္ၿပီး Tom and Jerry ထဲက ေခြးဘီလူးႀကီးကိုေတာင္ ေျပးျမင္မိေသးသည္။ ေၾကာင္က အ႐ိုးျပ၍ မွ်ားေခၚလိုက္သည့္အခါ ေျမႀကီး ကို ေျခေထာက္ႏွင့္ယက္လိုက္၊ အၿမီးေတြယမ္းလိုက္၊ လွ်ာေတြ သပ္လိုက္ႏွင့္ ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ကာ အလြန္ဝမ္းသာ ေနေသာ ေခြးဘီလူးႀကီးေလ။ ခု ျပံဳးၿဖီးေနေသာ ဒီေကာင့္မ်က္ႏွာႀကီးကလည္း အဲဒီေခြးဘီလူးႀကီးအတိုင္းပဲ။

ႏွစ္ေယာက္သား ေဘးခ်င္းယွဥ္ေလွ်ာက္ကာထြက္သြားေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္၏ ေနာက္ေက်ာကို ေငးၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ္အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ကာ က်န္ခဲ့သည္။ သူရိန္သည္ ေမသူ႔ကို ပိုးပန္းေနတာၾကာၿပီ။ ေမသူက ေတာ့ ခုထိ အင္းမလုပ္ အဲမလုပ္။ သူရိန္ကို ျပတ္ျပတ္ သားသားႀကီးလည္း ျငင္းမထား။ သူရိန္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိေနသည့္အခ်ိန္သာ သူရိန္ ခ်စ္ခြင့္ပန္ထားတဲ့ကိစၥ ကို သတိရပံု။ သူရိန္ႏွင့္အတူရွိမေနေတာ့တာႏွင့္ ထိုကိစၥ လည္း ေမ့ေပ်ာက္ေနပံု။ ေျပာရလွ်င္ ေခါင္းထဲလံုးဝထည့္ မထားသည့္သေဘာ။

႐ုပ္ရည္အရဆိုလွ်င္ ဘာမွျငင္းစရာရွိမည္မဟုတ္ပါ။ ေမသူႏွင့္ သူရိန္တြဲေလွ်ာက္သြားတာ ေတာ္ေတာ္လိုက္ ဖက္သည္။ သူရိန္က အညာသားဆိုေပမယ့္ အသားျဖဴ သည္။ မ်က္လံုးမ်က္ဖန္ေကာင္းေကာင္း၊ ႏွာတံေပၚေပၚ၊ ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲႏွင့္။

ပညာေရးအရလည္း ျငင္းစရာမရွိ။ တစ္ေက်ာင္းတည္း တူတူတက္ေနသည္ပဲ။ အဲ ေမသူ႔ဘက္ကျငင္းစရာ ရွိသည္က သူရိန္၏ ေနာက္ခံအေျခအေန။ မံုရြာသား သူရိန္သည္ ေမသူစိတ္ဝင္စားေလာက္ေသာ အေနအထားမွာ မရွိ။ အေဆာင္မွာေနသည္။ ဘတ္စ္ကားႏွင့္ ေက်ာင္းလာသည္။ ေမသူတို႔က ဒီအဆင့္ေလာက္ကို စာရင္းထဲ ေတာင္ ရွိမွာမဟုတ္။ သူက အလွႀကီးလွသလို သူ႔အဆင့္က လည္း မေသးဘူးမဟုတ္လား။ ေမသူ႔အေဖသည္ အသည္း အထူးကုဆရာဝန္ႀကီးျဖစ္သည္။ လူခ်မ္းသာထဲကလို႔ ေျပာ လို႔ရသည္။ ေမသူသည္ တစ္ဦးတည္းေသာသမီးေလး။

သို႔ေသာ္ သူက ယဥ္ေက်းၿပီး စိတ္ေကာင္းရွိပါသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူ႔ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္မကိုက္ေသာ သူရိန္ ကို စိတ္လည္းမဆိုး၊ ပစ္ပစ္ခါခါလည္း မျငင္းပါ။ ေပါ့ေပါ့ ပါးပါး ရင္ဆိုင္ကာ ခပ္မဆိတ္သာေနသည္။ သူရိန္က လည္း ေမသူဘာေၾကာင့္ျပန္မႀကိဳက္သလဲဆိုတာကို သိပံုရပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္က သူေျပာခဲ့သလို ေယာက္်ားတို႔ လံု႔လ ေသခါမွေလွ်ာ့သေဘာထားေန သလား မသိ။ အျပံဳးမပ်က္၊ ႀကိဳက္ဆဲ၊ လိုက္ဆဲ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အညာသားေလးကို ျမင္းမိုရ္ေတာင္ကို ဆီးေစ့ႏွင့္ ေပါက္ ေနသူဟုသာ ျမင္သည္။

''ကဲ ေက်ာင္းပိတ္ၿပီ။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ငါ့အိမ္ လိုက္လည္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚခ်င္တယ္။ လိုက္ၾကမလား''

Test (၁) ေျဖအၿပီး ဧၿပီတစ္လပိတ္သည္။

''ငါကေတာ့ လိုက္လို႔ရပါတယ္။ ေမသူ႔သာ ေမး''

''ေမသူလိုက္မယ္မဟုတ္လား၊ မံုရြာသႀကၤန္ ေပ်ာ္ဖူးတာေပါ့''

''နင္က ခုျပန္မွာမဟုတ္လား၊ သႀကၤန္ထိဆိုရင္ နင့္အိမ္က ငါတို႔လိုက္ဖို႔အဆင္ေျပပါ့မလား''

''အမယ္ေလး သႀကၤန္ထိတင္မဟုတ္ဘူး။ ဧၿပီတစ္လ လံုးေနလို႔ရတယ္ ေအးေဆး။ ကဲပါ အထုပ္ေတြသာ ျပင္ထားၾကေပေတာ့''

''အိုေက ဆရာ''

''ကဲ ဒါငါ့အိမ္ပဲ''

''အိုး မိုင္ ေဂါ့''

ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ကို အံ့အားသင့္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရာက္ေနတာ သူရိန္႔အိမ္တဲ့။ အိမ္က ခရစၥမတ္ကတ္ေတြထဲမွာပါေသာ ဥေရာပတိုက္က အိမ္ေတြပံုစံမ်ဳိး။ မ်က္စိထဲတန္းျမင္ေအာင္ ျခံဳေျပာရလွ်င္ ေမာ္စကို ကရင္မလင္နန္းေတာ္၏ ပံုတူအေသးစားေလး ကို ျမင္ေနရသလိုပင္။ ခါတိုင္းႏွင္းျဖဴျဖဴေတြႏွင့္ျမင္ရေလ့ ရွိေသာ အိမ္ပံုစံက အညာေခါင္ေခါင္ႀကီးမွာ လာရွိေန တာ စိတ္ထဲတစ္မ်ဳိးပင္။ သို႔ေသာ္ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္း၊ သစ္ပင္ပန္းမန္အစံုအလင္ႏွင့္ ျခံဝင္းထဲမွာေတာ့ အေတာ္ လွပပါသည္။

''ေဟ့ေကာင္သူရိန္ မင္းကတကယ့္ ဟိုက္ေဘာ့စ္ပဲ။ ငါတို႔ကို ဘာမွလည္း ေျပာျပမထားပါလား''

''ဟ ငါကဘယ္လိုေျပာျပရမွာတုံး၊ ငါက သူေဌးသားကြလို႔ အလကားေနရင္း ေအာ္ေနရမွာလား''

သူရိန္က ပံုမွန္ပင္။ ခပ္ေအးေအး၊ ခပ္ျပံဳးျပံဳး။

''ေအးေလဟယ္၊ နင့္ကို ငါတို႔ထင္ထားတာနဲ႔ တျခားစီ''

ေမသူကလည္း မယံုႏိုင္ျဖစ္ေနဟန္။

''ကဲပါ လာၾက။ အိမ္ထဲေရာက္မွ ေအးေဆးေျပာၾက''

ျခံေစာင့္ကတံခါးဖြင့္ေပးသည္။ အထဲဝင္ခဲ့ၾကသည္။ အိမ္ထဲက အျပင္အဆင္ေတြကလည္း တကယ့္အမိုက္စား ေတြခ်ည္း။ ကြၽန္းသစ္၊ ေက်ာက္စိမ္း၊ စက်င္ေက်ာက္ေတြ ကို သူ႔ေနရာႏွင့္သူ လွပစြာတန္ဆာဆင္ထားသည္။

''ကဲ ခဏနားၾကဦး။ ၿပီးရင္ အခန္းေပးမယ္''

ဧည့္ခန္းက အက်ယ္ႀကီး။ ပရိေဘာဂေတြကလည္း ေကာင္းေပ့ဆိုတာေတြခ်ည္း။ သူရိန္က ရီမုယူကာ တီဗီြ ဖြင့္ေပးသည္။ တီဗီြက လက္မသံုးဆယ္ေလာက္ရွိသည့္ Plasma TV ႀကီး။

''သူရိန္ မင္းကတကယ့္ ေဘာစိပဲကြာ''

''ေဟ့ေကာင္ မင္းဘယ္ႏွစ္ခါေျပာေနမွာတံုး''

သူရိန္က ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္တစ္ဖက္တည္းတြန္႔ကာ ျပံဳးရင္း ျပန္ေျပာသည္။

''မင္းတို႔ ဘာအလုပ္လုပ္လဲ''

''သစ္လုပ္ငန္း''

ေမသူက ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိမ့္ေနသည္။

''တျခားလုပ္ငန္းေတြလည္းရွိတယ္။ သစ္ကပင္မ လုပ္ငန္းေပါ့''

''ဒါနဲ႔မ်ား မင္းဘာလို႔ သိုသိုသိပ္သိပ္ေနေနတာလဲ''

''ဟမ္..ငါက ဘယ္လိုသိုသိပ္ေနလို႔လဲဟ။ ပံုမွန္ေန တာပဲကို''

''မဟုတ္ဘူးေလကြာ။ မင္းက ဒီေလာက္ခ်မ္းသာ တာကို အေဆာင္မွာေနတယ္၊ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ ေက်ာင္းလာတယ္''

''ေၾသာ္ ဒါက ရန္ကုန္ေရာက္စမို႔ကြ။ ငါက ရန္ကုန္မွာ ကားမေမာင္းဖူးေသးဘူးေလ။ အေဆာင္ကလည္း ေရာက္စမို႔ပါ။ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ရင္ တိုက္ခန္းတစ္ခန္း ဝယ္ခ်င္လည္းဝယ္မယ္၊ ငွားခ်င္လည္းငွားမယ္''

အေတာ္ၾကာနားၿပီး အခန္းေတြလိုက္ျပသည္။

''မင္းကေတာ့ ငါ့အခန္းမွာပဲေနေပါ့။ ေမသူ႔ကို တစ္ခန္းေပးလိုက္မယ္။ ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား''

''သိပ္ျဖစ္တာေပါ့ကြာ''

''ကဲ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္သာ ေနၾက။ ငါ့အေဖက ႏိုင္ငံျခားထြက္သြားတယ္။ အေမက ၿမိဳ႕ထဲသြားတာ။ ခဏေနရင္ျပန္လာလိမ့္မယ္''

မံုရြာမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အေတာ္ေပ်ာ္ၾကပါသည္။ မံုရြာၿမိဳ႕အေနာက္ဘက္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ကူးတံတား၊ တစ္ဖက္ကမ္းက ေရႊေတာင္ဦးဘုရား၊ မိုးညႇင္းသံဗုေဒၶ၊ ေလးကြၽန္း မာန္ေအာင္ ရပ္ေတာ္မူဘုရားႀကီး၊ ေရႊစည္းခံုဘုရားေတြ သြားလည္ၾက၊ ဖူးေျမာ္ၾကသည္။ နယ္ၿမိဳ႕ေလးေပမယ့္ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ မသြားရ။ သူရိန္႔ၿပိဳင္ကားႏွင့္ လည္ပတ္ၾက သည္။ မံုရြာၿမိဳ႕ျပင္ေရာက္တိုင္း သစ္လံုးပံုႀကီးေတြ၊ သစ္ ကားႀကီးေတြ ေျမာက္ျမားစြာကို ေတြ႕ရသည္။ ေတြ႕လိုက္ တိုင္းလည္း သူရိန္က လက္ညိႇဳးထိုးျပတတ္သည္။ သူ႔ အေဖပိုင္တာေတြခ်ည္းတဲ့။ ခုေတာ့ သူရိန္က ေမသူႏွင့္ လံုးဝဥႆံုလိုက္ဖက္သြားပါၿပီ။ ဒီလို အေျချမင့္၊ အေနျမင့္ ရွိၿပီးသားမို႔ သူရိန္ တည္ၿငိမ္ေသြးေအးေနတယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္လည္း ခုမွသေဘာေပါက္ပါေတာ့သည္။

''ေမသူက မနက္ျဖန္အေျဖေပးမယ္တဲ့ ကိုယ့္လူ''

သူရိန္က ထံုးစံအတိုင္း ခပ္ေအးေအးေျပာသည္။

''မင္း ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနမွာေပါ့''

''ဒါေပါ့ကြာ။ ငါသူ႔ကို စေတြ႕ကတည္းက တအား ခ်စ္ခဲ့ရတာကြ''

''ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒါနဲ႔ မင္းကို တစ္ခုေမးရဦးမယ္''

''အင္း''

''အရင္က မင္းဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားႀကိဳးစား ေမသူက မတုံ႔ျပန္ခဲ့ဘူးေလကြာ။ ခု ခ်က္ခ်င္းႀကီးေျပာင္းလဲသြားတာ ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ မင္းေတြးမိတာမ်ဳိးမရွိဘူးလား''

သူရိန္က ကြၽန္ေတာ့္ပခံုးကိုဖက္ကာ ျပံဳးသည္။

''မင္းေျပာခ်င္တာ ငါသိပါတယ္ကြာ။ ငါခ်မ္းသာမွန္း သိသြားေတာ့မွ ေမသူက ျပန္ခ်စ္တာကို မင္းေျပာခ်င္တာ မဟုတ္လား''

''ေအး ဟုတ္တယ္''

''ဒါျဖစ္သင့္ပါတယ္ကြာ၊ မိန္းကေလးဆိုတာ သူ အားကိုးႏိုင္မယ့္၊ သူ႔ဘဝအာမခံခ်က္ရွိမယ့္ ေယာက္်ားကိုပဲ လက္တြဲခ်င္မွာေပါ့''

''မင္းခ်မ္းသာမွန္းမသိရခင္ကတည္းက ျပန္ခ်စ္လို႔ ရပါတယ္ကြာ။ ဆရာဝန္ေလာင္းခ်င္းပဲဟာ''

''ပညာအရည္ခ်င္းေလးပဲ တူတာေလကြာ။ ဘက္ဂေရာင္းက တျခားစီႀကီးကို။ ငါကေတာ့ ခုမွျပန္ခ်စ္ တာကို ပိုေက်နပ္တယ္''

''ဘာျဖစ္လို႔လဲ''

''ငါခ်စ္တဲ့မိန္းကေလးက ငါ့ကိုျပန္ခ်စ္တာဟာ ငါက သူ႔အတြက္ မက္ေလာက္စရာရွိလို႔၊ တျခားေယာက္်ားေတြထက္ ေရြးခ်ယ္ခ်င္စရာေကာင္းေနလုိ႔ပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ဒါမွ ငါက တန္ဖိုးရွိတဲ့ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္မွာ ေပါ့။ မ်က္ႏွာေလးေခ်ာတာ ႏွစ္သက္မိတာနဲ႔ ဒီေယာက္်ား ဘာေကာင္ပဲျဖစ္ေနေန ျပန္ခ်စ္လိုက္တဲ့မိန္းမေတြကို ငါမႀကိဳက္ဘူးကြ။ ခပ္တံုးတံုးမိန္းမေတြလို႔ ျမင္တယ္''

''ဒါဆို မင္းကို သာမန္လူထင္တုန္းက ျပန္မခ်စ္ဘဲ သူေဌးသားမွန္းသိမွ ျပန္ခ်စ္တဲ့ မင္းဆရာမက ထက္ျမက္တဲ့ သူေပါ့ ဟုတ္လား''

''ဒါေပါ့''

သူရိန္က ျပံဳးျပံဳးႀကီးလုပ္ကာ ေျဖသည္။ တစ္ဆက္တည္း ေနာက္လိုက္ေသးသည္။

''ထက္ျမက္တဲ့ ေမသူေလးအတြက္ ငါက တန္ဖိုးရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ရတာ ဂုဏ္ယူတယ္''

''မင္းကေတာ့ ဝိုင္းစုခိုင္သိန္းျဖစ္ေနၿပီ''

''ဘာလဲကြ''

''အျပစ္မျမင္ပါဘူး ခ်စ္ခ်င္တာပဲသိတယ္ေနာ္ ေလကြာ''

သူရိန္က ကြၽန္ေတာ့္စကားကိုသေဘာက်ကာ ရယ္ ေနပါေတာ့သည္။

သူရိန္ႏွင့္ ေမသူ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား အေတာ္ေပ်ာ္ၾကပါသည္။ သူရိန္က ေမသူကို အေတာ္ အလိုလိုက္သည္။ ဘာျဖစ္ခ်င္သလဲ အျမဲအဆင္သင့္ျဖစ္ ေနရမယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ဳိး။ သူ႔ကားေပၚမွာလည္း ေမသူကို အၿမဲပင္ေတြ႕ေနရၿပီ။ ေရွ႕သြားေနာက္လိုက္ညီေသာ စံုတြဲ ပါေပ။ ေနနဲ႔လ ေရႊနဲ႔ျမပါပဲ။

ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ တစ္လအတြင္း ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ သြားေသာ အေျခအေနေတြကို အံ့ၾသမိတုန္း။ ၾကည့္ေလ။ ဟိုတုန္းက မမီသည့္ပန္းကို တံုးခုၿပီးလွမ္းေနသည့္ ေကာင္ ေလးအျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္ျမင္ခဲ့မိေသာ သူရိန္သည္ အခုေတာ့ ထိုပန္းကေလးထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာၾကြယ္ဝေသာသူ ျဖစ္ေနသည္။

သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ အံ့ၾသလို႔မွမဆံုးလိုက္။ အေျခအေနေတြက တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံုေျပာင္းလဲသြားျပန္သည္။ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၿပီး ႏွစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ေမသူက သူရိန္႔ကို ျဖတ္သြားသည္။ မၾကာခင္မွာပင္ ခ်စ္သူအသစ္ ရသြားသည္။ ရည္းစားအသစ္က ေက်ာင္းကမဟုတ္။ ေမသူ႔ထက္ ေလးႏွစ္ေလာက္ႀကီးသည္။ သူ႔အေဖကုမၸဏီ မွာ ဝင္လုပ္ေနသူ။ မိဘအသိုင္းအဝိုင္းက က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာသည္။ ႐ုပ္ရည္ကေတာ့ သူရိန္ထက္အမ်ားႀကီး ည့ံပါသည္။ အသားညိဳညိဳ မ်က္ႏွာေၾကာတင္းတင္းႏွင့္။

ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သူရိန္ေတာ္ေတာ္ခံစားေနရမွာ ပဲဟု ထင္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္လည္း ခံျပင္းေနမွာပဲ။ တကယ့္အျဖစ္ကား ထိုသို႔မဟုတ္။ သူသိပ္ခ်စ္ေသာ ေကာင္မေလးကို လြမ္းပံုရေသာ္လည္း ယူက်ဳံးမရျဖစ္ေန ဟန္ေတာ့ မေတြ႕ရ။ ေဒါသျဖစ္ေနတာလည္း မျမင္မိ။

''သူရိန္ မင္းၾကည့္ရတာ သိပ္မခံစားရသလိုပဲေနာ္''

''ေအး မခံစားရဘူး၊ အဲလို ခပ္တံုးတံုးမိန္းကေလးနဲ႔ လြဲရတာ ကံေကာင္းပါတယ္ကြာ''

''ဟင္ မင္းက မစားရတဲ့စပ်စ္သီး ခ်ဥ္ေတာ့တာလားဟ။ မင္းပဲ ထက္ျမက္တဲ့မိန္းမဆို''

''မဟုတ္ဘူးကြ။ ငါအထင္မွားခဲ့တာ။ ေမသူက တကယ္တံုးတယ္''

''ကဲ လင္းစမ္းပါဦးကြာ။ ထက္ျမက္တဲ့ ခ်စ္သူေဟာင္းႀကီးက ဘယ္လိုလုပ္ တံုးအတဲ့မိန္းမႀကီး ျဖစ္သြားရတာ တုံး''

ဒီေကာင္ သိပ္မခံစားရတာသိရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပင္ ေမးလိုက္သည္။ သူ႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္က ဝမ္းသာေနျခင္းျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ပင္ ၾကားထဲက ေမသူ႔ကို စိတ္ဆိုးမိေသးတာပဲ။ ခုဒီေကာင္ က ခံႏိုင္ရည္ရွိေနေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ စိတ္သက္သာ ရာရသည္။ သူရိန္က ပါးစပ္ထဲကအစာေတြကုန္ေအာင္ဝါးၿပီးမွ တစ္ခြန္းခ်င္းေျဖသည္။

''ေမသူက အျမင့္အလြန္မွန္းတာ သိၿပီးသားပဲ။ ခု သူက ငါ့ထက္ခ်မ္းသာတဲ့ေကာင္ကို ေရြးသြားတယ္။ အဲဒါ တံုးလို႔ကြ''

''မင္းပဲ အဲဒါကို ထက္ျမက္တာဆို''

''ေအး ပံုမွန္ဆိုရင္ေတာ့ အဲလိုငါလက္ခံထားတယ္။ ခု ေမသူကေတာ့ တကယ္ကိုတံုးတယ္။ ခုသူေရြးလိုက္တဲ့ သူက တစ္သက္စားမကုန္ေအာင္ ခ်မ္းသာတယ္။ ဒါေပ မယ့္ ငါ့ကလည္း တစ္သက္စားမကုန္ေအာင္ ခ်မ္းသာတဲ့ ေကာင္ပဲ။ ငါက သူ႔ရည္းစားထက္ ႐ုပ္ရည္လည္းသာတယ္။ သူ႔ကိုလည္း ငံုထားမတတ္ခ်စ္တာ မင္းတို႔အသိပဲ ေလ''

''ဟုတ္ပါတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ဆက္ပါဦး''

သူရိန္က လည္ပင္းကို ေရွ႕ထုတ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး အသံကိုႏွိမ့္၍ေျပာသည္။

''သူငယ္ခ်င္း ေငြတစ္ရာက်ပ္က တစ္သက္စားမကုန္တဲ့ ပမာဏဆိုပါစို႔။ ဒါဆို ေငြႏွစ္ရာက်ပ္ကို ငမ္းငမ္း တက္စရာလိုေသးလား''

ကြၽန္ေတာ္က ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ဆက္ေျပာဆိုသည့္ သေဘာႏွင့္ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။

''ခု ငါက ေငြတစ္ရာခ်မ္းသာတဲ့သူ။ ေမသူ႔ ခ်စ္သူ အသစ္က ေငြႏွစ္ရာခ်မ္းသာတဲ့သူေပါ့။ သူ႔ခ်စ္သူ ေငြႏွစ္ရာသူေဌးက သူ႔ကို သာမန္ပဲသေဘာထားတာကြ။ ေငြတစ္ရာသူေဌး ငါကသူ႔ကို ဘုရင္မတစ္ပါးလို တန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးခဲ့တာ။ တစ္သက္တာအတြက္စားမကုန္ ႏိုင္ေလာက္တဲ့ ၾကြယ္ဝမႈပိုင္ဆိုင္တာခ်င္းအတူတူ ေမတၱာေတြေရာ၊ တန္ဖိုးထားမႈေတြေရာ ပိုသာတဲ့ ငါ့ကိုပစ္ၿပီး ပိုင္ဆိုင္မႈကိန္းဂဏန္းပိုႀကီးတဲ့ ေငြႏွစ္ရာသူေဌးကို သူေရြးသြားတာ အဲဒါ တံုးလို႔ေပါ့''

သူရိန္၏ ဥပမာေပးပိုင္မႈႏွင့္ ဆိုလိုရင္းကို သေဘာက်ကာ ကြၽန္ေတာ္ ျပံဳးမိသည္။

''ဟုတ္ပါၿပီေမာင္ရာ။ ဒါနဲ ့မင္း ေနာက္ခ်စ္သူေရြးရင္ တံုးတာကို ေရြးမွာလား၊ ထက္ျမက္တာကို ေရြးမွာလား''

''မဇၩိမ ပဋိပဋာ မထက္မတံုးေလးေပါ့ကြာ''

''ဟား ဟား ဟား ....''

သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေမာ ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုခဏ မွာပင္ ကားတံခါးကို ေဆာင့္ႀကီး ေအာင့္ႀကီးပိတ္ကာ ဆင္းလာေသာ ကြၽန္ေတာ္ တို႔၏ သူငယ္ခ်င္းမေလး ေမသူႏွင့္ သူမကို တစ္ခ်က္မွလွည့္ မၾကည့္ဘဲ ကားကိုအရွိန္ျပင္းစြာ ေမာင္းထြက္သြားေသာ သူ႔ရည္းစား အသစ္ႀကီး ကို လွမ္းျမင္လိုက္ရပါသည္။