Si un cuadro es de dominio público, ¿eso significa que puedo llevármelo a casa?

Aquí tienes la versión sin pausas marcadas y usando comas para mantener la fluidez:

"Pienso, si llego temprano, seré el primero en ser atendido. Pero la sala de espera está llena. Y aquí estoy yo, un hombre adulto entre mujeres que siempre están comiendo a escondidas. Y quién tiene más dolor, pues yo. Jan Hendrik van Kortendaal, un hombre de categoría, que en toda su vida nunca ha comido algo dulce y se cepilla los dientes tres veces al día sin falta. Por qué tenía que pasarme esto precisamente a mí, me rompí la muela mientras tomaba mi sopa. Cómo es posible que esos ancianos puedan comer bien si yo ni siquiera puedo.

Qué pasa si esas dos mujeres siguen en la sala cuando me toque a mí, qué pasa si me oyen gemir o gritar del dolor. He oído que el dentista no es precisamente delicado. Por suerte, tengo un paño alrededor de la cabeza, así al menos no tendré que hablar si una de ellas me pregunta algo. La espera se hace eterna.

Estará el dentista aquí, dijo que a las diez menos cuarto, o me equivoqué. Ojalá hubiera una asistente a quien pedirle consejo. Este hombre parece bastante rico, fíjate en ese suelo, y la alfombra, sin mencionar los cuadros en la pared. Ese en particular me gusta. Por qué está ese tipo debajo de él. Cuando él se vaya y ella esté en el consultorio, me lo llevaré. Cabe perfecto bajo mi abrigo, y al menos así recuperaré el costo de la espera. Me parece que ese hombre no está, o está tomando café. No se oye ni un ruido detrás de la puerta, eso es mala señal. Estará durmiendo la siesta. Tengo cosas mejores que hacer que esperar aquí durante horas. Por qué nunca hay un reloj en la sala de espera de un médico. Acaso cree que sin reloj el tiempo se detiene.

Dios mío, qué mal huele aquí. No soporto el olor a sudor de la gente, y esos pacientes, ay, cielos, creo que voy a vomitar. Me aprieto el pañuelo contra la cara. Qué hago si no puedo contenerme. En qué me he metido. Seguro que aquí no hay baño. Vomitar en la calle tampoco es presentable, y además arruinaría mi vestido. No puede alguien abrir una ventana. Esto está lleno de polvo. Este tipo claramente es soltero, no se ve ni rastro de mano femenina. Ninguna asistente. No creo que esta sea una gran cita. Sabes qué, que se joda mi madre. Contaré hasta cincuenta, y si para entonces no aparece, me voy."

NL

Als een schilderij public domain is mag ik het dan mee naar huis nemen?

Ik denk: ik kom lekker vroeg, dan ben ik het eerste aan de beurt. Maar de wachtkamer zit vol. Daar zit ik dan, als volwassen vent tussen de vrouwen, die altijd stiekem zitten te snoepen. En wie heeft er het meeste pijn? Dat ben ik. Jan Hendrik van Kortendaal, een man van stand, die in zijn hele leven nog nooit iets zoets heeft gegeten en zijn tanden zeker driemaal daags poetst. Waarom moet uitgerekend mij dit gebeuren? Ik brak mijn kies toen ik nota bene mijn soep oplepelde! Hoe kunnen die bejaarden behoorlijk eten als ik dat niet eens kan?
Wat als die twee vrouwen nog in de wachtkamer zitten als ik aan de beurt ben? Wat als ze me horen kreunen of schreeuwen van de pijn? Ik heb gehoord dat de tandarts niet de meest zachtzinnige is. Gelukkig heb ik een lap om mijn hoofd, zodat ik tenminste niet hoef te praten als een van die twee me iets vraagt. Het wachten duurt ongelooflijk lang.

Is de tandarts er wel? Hij zei toch kwart voor tien? Of heb ik me vergist? Ik wou dat er een assistente was die ik om advies kon vragen. Die man lijkt me rijk genoeg. Moet je die vloer eens zien, en het kleed, en dan die schilderijen aan de muur. Dat ene vind ik wel wat. Waarom zit die vent daaronder? Als hij weg is en zij in de behandelkamer zit, pak ik dat schilderij mee. Het past precies onder mijn jas, en dan heb ik tenminste de kosten van het wachten eruit. Volgens mij is die man er niet, of zit hij koffie te drinken. Ik hoor geen enkel geluid van achter de deur. Dat is een slecht teken. Zou hij soms liggen te slapen? Ik heb wel wat beters te doen dan hier uren te zitten wachten. Waarom hangt er nooit een klok in de wachtkamer van een dokter? Denkt hij soms dat de tijd stilstaat zonder klok?

Mijn god, wat stinkt het hier. Ik kan niet tegen de zweetlucht van mensen, en die patiënten… oh, mijn hemel, ik geloof dat ik moet overgeven. Ik houd mijn zakdoek tegen mijn gezicht. Wat moet ik doen als ik me niet kan inhouden? Waar ben ik aan begonnen? Er is hier vast geen toilet. Op straat overgeven is ook geen gezicht, en het verpest mijn jurk. Kan niemand een raampje openzetten? Het is hier een stoffige boel. Die man is duidelijk vrijgezel. Er is geen vrouwenhand te bekennen. Geen assistente. Ik geloof niet dat dit een geweldige date gaat worden. Weet je wat? Mijn moeder kan de pot op. Ik tel tot vijftig, en als hij dan niet verschijnt, vertrek ik.

_{11.6.25
Painter: Jean François Raffaëlli
Painting: At the Dentist (1878) - oil painting - public domain
The contest Art & Writing is hosted by @solperez
The original text is Dutch}