Ben Bile Büyüdüm

Hiç tahmin etmezdim ama benim de başıma geldi. Büyüdüm. İşlerim, güçlerim ve saçma sapan meşgalelerim yakamı bırakmaz oldu. Hayatın iğrenç temposuna ayak uydurmak zorunda kaldım. Açıkçası reddettiğim ne varsa kabullenip kabuğuma çekildim. Kendimle çelişmek konusunda tecrübelerim vardı ama bu kadarı beni bile utandırır oldu.

Herkes tutturmuş yoğunluk iyidir diye. Değildir abiler, ablalar. Neden iyi olsun ki ! Kafamı kaşıyamıyorum, keyifli olamıyorum, sevdiğim şeyleri yapmak bile lüks oldu. Günlük rutinlerim bile canımı sıkıyor. Pis olayım ama duşta zaman kaybetmeyeyim diye diye otobüste yanıma kimse oturmaz oldu. İnsanlar inecekleri durağa gelmeden düğmeye abanıyorlar. Toplumu bile etkileyen bu yoğunluğun neresi iyi ?

Bu yoğunluktan dem vurmamın bir sebebi de burada zaman harcayamıyorum. Çok sevdiğim yazar, çizer arkadaşların postlarını bile, bildirim gelmesine rağmen okuyamıyorum. Yazmayı zaten bir kenara bıraktım (Bunu da durakta otobüs beklerken yazıyorum).

Artık robot olarak yaşayacağım evreye geçmek istiyorum. Zaten farkımız yok bari tam anlamıyla misyonu alalım canımız yanmasın. İçerde kalan kırıntılarla sorgulayama, isyan etmeye kalkıyoruz, sonuç can sıkıntısı. Abi olduk bitti artık şikayetin lüzumu yok diyerek durumu kabullenelim. Yorgunum. Kısa sürede dönmek ümidiyle arrivederci ✌