การเดินทางแสนลำบาก!!

สวัสดีครับพี่ๆ เพื่อนๆ Steemit ทุกๆท่าน วันนี้ก็วันอังคาร ที่ฝนตกชุ่มช่ำ ตกมาเรื่อยๆ ตกแปปเดียว เดี๋ยวตก เดี๋ยวหยุด พอทำให้ได้ออกกำลังกาย ออกกำลังกายอย่างไร คือวันนี้สักผ้าครับเอาผ้าไปตาก ตากได้เเปปเดียวฝนตก พอหยุดก็เอาไปตาก ตากเสร็จแปปเดียวฝนก็ตกอีก นี่ก็ตากผ้ารอบที่สามละ ไม่รู้จะตกอีกหรือเปล่า ฮ่าๆๆ..แต่ว่าบรรยากาศก็ครึ้มฟ้าครึ้มฝน แต่อบอ้าวมาก ร้อนมาก ในก็ตกแปปเดียวเหมือนกับว่าตกให้ไอร้อนจากพื้นดินขึ้นมา และไม่ค่อยมีลมด้วยนะครับ แต่บรรยากาศแบบนี้ของป่าต้องเกิดแน่นอน..สายหาของป่าก็คงจะยิ้มรอแฮๆ.. สำหรับคนที่มีชีวิตคือการเดินทางก็ต้องระวังด้วยนะครับ อาจจะเกิดอุบัติเหตุได้ตลอดเวลา เช็ครถ เช็คคน ก่อนออกเดินทางไปไหนมาไหนด้วยนะครับ..รถพังยังซ่อมให้กลับมาดี ขับขี่ได้แต่ถ้าคนพัง ซ่อมยากนะนะครับ รถยังมีอะไหร่เปลี่ยนแต่ร่างกายเราไม่มีอะไหร่เปลี่ยนนะครับ สิ่งที่ทำได้คือการระมัดระวังตัว อย่าให้เกิดเรื่องๆ ร้ายๆ ถนนมีไว้ให้เราได้ใช้สัญจร ให้เราเดินทางไปไหนมาไหนได้สดวกสบาย และก็อย่าประมาทกับถนนนะครับเห็นถนนโล่งขับรถเหยียบเอาๆ ก็อาจจะทำให้เราพลาดได้ ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับเราแล้ว มันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้นะครับ เดี๋ยวจะมานั่งเสียใจย้อนหลังนะ เราไม่น่าขับรถโดยประมาทเลย ถ้าเราไม่ประมาทคงไม่เป็นแบบนี้..มีหลายคนที่ประสบอุบัติเหตุที่ผมเคยคุยด้วย..ผมก็สงสารนะครับแต่ว่าเราก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้ และ ผมก็เคยเห็นรถที่ประสบอุบัติเหตุบ่อยตอนขับรถกลับบ้านเห็นเกือบจะทุกครั้งที่กลับบ้าน เพราะว่าแถวบ้านผมทางโค้งเยอะ และก็เป็นเส้นทางที่น่ากลัวนะ สำหรับความคิดผม จากที่น้องๆ ที่ไปเที่ยวผ่านทางเส้นนั้นน้องเค้ายังบอกว่าน่ากลัว ทางคดเคี้ยว ตัดผ่านภูเขาอีก ถ้าเผลอพลัดตกลงภูไม่อยากจะเอ๋ยเลยว่าจะเป็นอย่างไร...แต่ว่าถ้าเส้นทางที่ยากลำบาก เราค่อยๆไปไม่ประมาทเราก็ไม่น่าจะพลาดนะครับ....

เส้นทางบนถนนมันก็ไม่ต่างอะไรมากกลับเส้นทางชีวิตของเรามีทั้งตรง ทางโค้ง ทางชัน มีอุปสรรคมากมายกว่าจะถึงเป้าหมาย บางทีลื่นล้มก็ต้องลุกขึ้นสู้ใหม่อีกครั้ง บางทีก็อาจจะมีหลงทาง แต่ก็กลับมาเริ่มต้นใหม่ ไม่มีคำว่าสายถ้าเราลงมือทำ ถึงแม้บางครั้งเราอาจจะยังไปไม่ถึงเป้าหมายแต่ก็จงภูมิใจ เพราะว่าเราได้เดินทางและทำเต็มที่แล้ว..บางทีทางที่เราไปอาจจะไม่เหมาะสมกับเรา เราก็ลองเลือกทางเส้นใหม่ดู และก็จงไปให้ถึงเป้าหมาย การที่เราล้มใช่ว่าจะเป็นการที่เราแพ้ บางครั้งมันก็เหมือนเวลาเราขับรถไปสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่ง แล้วรถน้ำมันหมด รถยางแบน เราก็เข้าอู่ซ่อม เข้าปั้ม แล้วก็เกินทางต่อ คงไม่มีใครไม่เคยล้มกับเส้นทางชีวิต ต้องมีบ้างไม่มากก็น้อย นี่แหละที่เค้าบอกว่าถ้าไม่รู้จักล้ม จะรู้จักลุกได้อย่างไร..สำหรับใครที่กำลังท้อแท้ อ่อนไหว หมดหวัง หมดแรง หมดกำลังใจ ผมขอให้คิดถึงหน้าบุพการีของคุณ กว่าท่านจะเลี้ยงคุณจนเติบใหญ่ได้ขนาดนี้ ท่านจะทุกข์ยากลำบากขนาดไหน ท่านยังไม่ยอมแพ้ที่จะดูแลคุณ พ่อ-แม่ ยอม อด เพื่อให้คุณอิ่ม เพื่อให้คุณเติบใหญ่พยายามประคับประคองเวลาที่คุณล้ม..เพื่อให้คุณลุกขึ้นสู้อีกครั้ง..สู้ๆนะครับ..กำลังใจเท่านั้นจะทำให้คุณสู้ต่อ จงอย่ายอมแพ้..คงไม่มีใครอยากเป็นไอ้ขี้แพ้ตลอดชีวิตหรอกครับ..หวังว่าจะได้แง่คิดดีๆ..จากเรื่องนี้นะครับ..

ขอขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆ ที่กดโหวต กดติดตาม กดปชร์ และคอมเมนต์นะครับ..