นิทานธรรมะ"นางปฏาจารา"(คำกลอน)

จะกล่าวถึงนิทานแต่กาลก่อน
ขออ้อนวอนเพื่อนเพื่อนอย่าเบือนหนี
ช่วยมาเป็นกำลังใจให้ฉันที
ในเรื่องนี้บอกเลยว่าน่าติดตาม

ในเมืองหนึ่งมีเศรษฐีผู้มีทรัพย์
คณานับเกลื่อนล้นคนเกรงขาม
มีบุตรสาวเรือนร่างช่างงดงาม
อันชื่อเสียงเรียงนามปฏาจารา

พอโตขึ้นเป็นสาวดูพราวผ่อง
ผิวดั่งทองผ่องเพ็ญเด่นหนักหนา
มีชายหนุ่มเมียงมองคอยจ้องตา
ต่างอยากได้กัลยามาไว้ครอง

ท่านเศรษฐีจึงหมายหมั้นหาวันแต่ง
พร้อมจัดแจงคู่หมายให้เคียงสอง
เป็นชายหนุ่มรูปงามตามครรลอง
ทั้งทรัพย์สินเงินทองก็มากมี

ฝ่ายบุตรสาวได้ฟังดั่งฟ้าฟาด
ด้วยนงนาฏไม่เคยมองให้หมองศรี
แสนเจ็บปวดรวดร้าวเศร้าฤดี
เฝ้าครุ่นคิดถึงวิธีจะหนีไป

ด้วยใจนางรักใคร่กับชายหนึ่ง
ทั้งตราตรึงในดวงจิตพิสมัย
เป็นคนใช้อยู่ในบ้านพอนานไป
จึงตกลงปลงใจได้เสียกัน

นางเทิดทูนความรักเป็นอมตะ
ไม่ลดละปัญหาใดไม่เคยหวั่น
พร้อมต่อสู้เคียงไหล่ไปด้วยกัน
ยอมฝ่าฟันถึงแม้ตายวายชีวี

ตัดสินใจเล่าความให้ชายคนรัก
ได้ประจักษ์เเล้วหาทางเพื่อห่างหนี
จึงปลอมตัวออกจากบ้านผ่านธานี
ทั้งสองศรีจากมาไกลสู่ไพรพง

เรื่องจะเป็นเช่นไรต่อไปนั้น
ขอเพื่อนฉันจงรอฟังดั่งประสงค์
ฉันจะเล่าให้สมคิดจิตจำนงค์
ขอจบลงด้วยคำว่าสวัสดี

เป็นยังไงบ้างคะเพื่อนๆ อ่านแล้วถ้าผิดพลาด ติดขัดหรือไม่เพราะตรงไหนก็ขออภัยไว้ณ ที่นี้ด้วย มือใหม่ค่ะพึ่งจะหัดแต่งเป็นเรื่องเป็นราว พอดีว่านิทานเรื่องนี้เป็นนิทานอิงธรรมะ มีเนื้อหาที่กินใจมาก ฉันจึงอยากจะนำมาแต่งเป็นร้อยกรอง อาจจะตะกุกตะกักบ้าง แต่ก็คงจะพอจับใจความได้ เพราะ
คำกลอนที่แต่งขึ้นจะเรียบง่าย แปลตรงตัว ตอนแรกนี้อาจจะยังไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ แต่สำหรับตอน2รับรองว่าสนุกแน่นอนค่ะ โปรดคอยติดตามนะคะ

ขอบคุณทุกๆกำลังใจและการติดตามค่ะ