#ulog (6) ปาฏิหารย์มีจริง (ตายแล้วฟื้น) Die,and then revive

สวัสดีพี่ๆเพื่อนๆชาว Steemit ทุกท่านครับ หลังจากที่ผมเคยเขียนเรื่องปาฏิหารย์มีจริงเรื่องน้องชายผมที่ป่วยหนักนอนรักษาตัวอยู่โรงพยาบาลตอนนี้อยู่ ซึ่งอาการน้องตอนนี้เดี๋ยวดีเดี๋ยวทรุดซึ่งยังไม่ค่อยสบายใจเท่าไร แต่ตอนนี้นับว่าดีขึ้นกว่าทุกวันที่ผมได้ไปเยี่ยมอาการน้องชาย ผมเข้าเรื่องเหตุการณ์ที่ผมจะนำมาเล่าเลยนะครับ

เมื่อวานผมได้พาแม่ไปโรงพยาบาลตามกำหนดที่หมอนัดตรวจสุขภาพและตามอาการป่วยของแม่ หลังจากทำการตรวจอาการต่างๆเสร็จช่วงเช้าก็รอเข้าพบแพทย์ช่วงบ่าย ผมกับแม่ก็เลยมีเวลาช่วงที่รอแพทย์นี้ไปเยี่ยมน้องชายที่นอนพักรักษาตัวอยู่อีกโรงพยาบาล ออ ลืมไปครับ ผมจะเล่าเรื่องเหตุการณ์ที่อาจจะเกี่ยวข้องที่ทำให้เกิดปาฏิหารย์นี้ก็เป็นได้ครับ (เป็นความเชื่อส่วนบุคคลนะครับ) ช่วงเช้าที่ผมพาแม่ไปอีกโรงพยาบาลนั้น ปกติจะมีที่จอดรถสะดวกทุกครั้งที่ไป แต่เมื่อวานผมต้องวนรถรอบโรงพยาบาลอยู่ถึง 3 รอบ เพื่อหาที่จอดรถ เสียเวลาไปเป็นชั่วโมง และผมก็ไม่ได้ให้แม่ไปยื่นเอกสารก่อนด้วยซ้ำไป จนวนรอบที่ 3 นึกได้ เลยคุยกับแม่ว่าไปยื่นเอกสารจุดที่หมอนัดได้ไหม แม่บอกว่าได้ก็เลยให้แม่ไปยื่นเอกสารทำเรื่องรอก่อนจะได้ไม่เป็นการเสียเวลา แล้วผมก็วนหาจนได้ที่จอดรถ แล้วก็ขึ้นไปเดินเอกสารให้แม่ต่อในจุดต่อๆไป นี่คงอาจเป็นช่วงเวลาที่ทำให้ได้เจอกับปาฏิหารย์นี้ ถ้าเร็วกว่านี้คงไม่เจอ

เมื่อไปถึงโรงพยาบาลที่น้องนอนพักรักษาตัวก็เจอกับเหตุการณ์เหมือนเดิม จนต้องเสียเวลาไปอีกเป็นชั่วโมง พอได้ที่จอดรถเรียบร้อยก็ขึ้นไปเยี่ยมน้องชาย ซึ่งอาการน้องชายตอนนั้นเริ่มทรุดลงอีกครั้ง บังเอิญมีเตีงข้างๆเขานิมนต์พระสงฆ์มารับสังฆทานจากผู้ป่วย ผมจึงถามน้องซึ่งพอมีสติอยู่บ้าง ว่าอยากถวายสังฆทานเหมือนเตียงข้างๆไหม น้องก็พยักหน้าพอรับรู้ได้ว่าอยากทำ ผมก็เลยไปนั่งรอ เพื่อจะนิมนต์หลวงตามารับสังฆทานจากน้อง ซึ่งตอนนั้นคงไปหาสังฆทานไม่ทันแล้ว ผมเลยหยิบเงินในกระเป๋ามา 100 บาท แม่และน้าอีกคนละ 100 บาท แล้วผมก็ใส่มือน้องชายไว้ ซึ่งตอนนั้นน้องเริ่มจะไม่รู้อะไรแล้ว และเมื่อผมได้นิมนต์หลวงตามาที่เตียง หลวงตาท่านก็ยืนนิ่ง ซักพักท่านก็ให้พร ซึ่งตอนนั้นน้องชายผมได้ตัวแข็งและเย็นไปทั้งร่างแล้ว ผมได้แต่ไปพูดข้างหูให้น้องตั้งจิตให้มั่นคงที่จะถวายเงินแก่หลวงตา แล้วผมก็จับมือน้องชายผมพร้อมกับเงิน 300 บาท ยกถวายให้หลวงตา แต่ภาพที่อยู่ต่อหน้าผมตอนนั้นคือร่างที่ไร้วิญญาณเสียแล้ว ตัวแข็ง เย็นชืด ผมก็อดที่จะกลั้นน้ำตาไม่ได้ เรียกน้อง ขยับตัวยังไงก็ไม่มีการตอบรับ ผมจึงออกมาโทรศัพท์หาพี่น้องและญาติ ให้มาเป็นครั้งสุดท้าย แล้วผมก็ยืนนอกห้องทำใจซักพัก ผมก็เข้าไปข้างใน แม่กับน้ายิ้มทั้งน้ำตา "น้องกลับมาแล้ว" และมีใบหน้าอาการที่สดชื่นต่างจากตอนนั้นมากๆ ผมดีใจรีบจับน้องนวดแขนน้องเบาๆ น้องก็มองหน้าผม "โอเคไหม" น้องชายผมก็ยกนิ้วโป้งให้ผม เป็นอะไรที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะเกิดกับคนใกล้ตัวเราได้ นับว่าเป็นปาฏิหารย์ครั้งที่ 2 ที่เกิดกับน้องชาย และผมครับ

ตอนนี้ก็ภาวนาให้น้องมีอาการดีขึ้นเรื่อยๆครับ

ขอขอบคุณที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะครับ

ปล.เป็นความเชื่อเฉพาะบุคคลนะครับ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะครับ

สำหรับโพสต์นี้จบแค่นี้นะครับ

ขอบคุณและสวัสดีครับ

---

Kriangkrai Chang Pap Ban Nok

---