Kryzys twórczy.

Witam was serdecznie i przepraszam za moją absencje, mówiąc krótko dopadł mnie kryzys twórczy. W mojej głowie dalej roiło się wiele ciekawych pomysłów na wpisy jednak co mi po nich w chwili, w której przelanie ich w tekst było co najmniej piekielnie trudne. Zatem dziś w tym luźnym poście podzielę się z wami moimi przemyśleniami na temat owego kryzysu twórczego, który prędzej czy później dotyka każdego blogera.

Źródło obrazka

Pewnie pojawią się głosy „ach pewnie myślał/myślała, że dorobi się tu łatwych pieniędzy, a tu kicha i ból dupy” lub inne takie. Nic z tych rzeczy! co pragnę zaznaczyć. Zafascynował mnie steemit uwielbiam to miejsce bo wiem i zarazem czuje, że jest to miejsce, którym mogę dzielić się wszystkimi moimi przemyśleniami nie zaważając na poprawność polityczną, „mowę nienawiści” lub inne wyrażania będące tylko motorem napędowym postępującej cenzury. Będąc tu z wami nie mogę się nadziwić jak wiele uczuć wyzwalają w człowieku posty, które czyta u innych blogerów. Wolność ekspresji, słowa ba nawet coś co ja nazywam „uwolnieniem duszy” cholera jasna wszystko tu jest czego człowiek tak bardzo pragnie, potrzebuje i pożąda w współczesnym świecie zwanym nierzadko przez moją osobę „pełnym łez padołem z sporadycznie występującym uśmiechem”.

Źródło obrazka

Będąc w trakcie kryzysu twórczego poczuć się można jak statek, który utknął na mieliźnie gdzieś na Pacyfiku gdzie kapitan z załogą nie mogą liczyć na żadną pomoc z zewnątrz bo wysiadły im wszystkie narzędzia łączności. Szukając rozwiązania trzeba było zajrzeć w siebie nie tylko powierzchownie, a właśnie bardzo głęboko nawet do podświadomości. Dzięki temu dane mi było odkryć w sobie talent, który zadawał się być poza moim zasięgiem. Czas kryzysu twórczego odarł mnie ze wszystkich nawet głęboko skrywanych pragnień dzięki czemu dane mi jest je zrealizować bo mówiąc krótko wiem o sobie więcej. Podróż w głąb siebie jest trudna i wielokrotnie bardzo bolesna bo obdziera nas z tej pieprzonej warstwy złudzeń jakie dotyczą naszej osoby i tego cholernego wyobrażania jakie o sobie kreujmy w naszych głowach będącego fikcją stworzoną na potrzeby przetrwania w teraźniejszości.

Źródło obrazka

Walka z samym sobą nie jest łatwa, bo przeciwnik zna wszystkie wasza słabe strony i po mistrzowsku je wykorzystuje. Jest to tak piekielnie trudne jednak watro. Wygrywając bitwy uwalniamy siebie spod pręgierza tych wszystkich przykrych sytuacji, których rozpamiętywanie utrudnia nam codzienne funkcjonowanie i nie pozwala rozpostrzec skrzydeł. Małe zwycięstwa nie zwiastują wygranej wojny gdyż tego syfu każdy z nas ma w sobie sporo. Zamykamy się w kanonach, które nierzadko niszczą w nas indywidualizm oraz wszystko co w sobie lubimy. Ciężko to opisać jednak właśnie dzięki kryzysowi twórczemu udało mi się lepiej zrozumieć nie tylko siebie ale i świat jaki mnie otacza. To właśnie konfrontacja z samym sobą była lekcją, której nie zapomnę do końca swych dni.

All rights reserved by @veroniq 2018