Poezja to niewidzialna magia naszej duszy - może odkryjesz ją razem ze mną?

Uwielbiam książki, uwielbiam poezje. Chciałabym żeby więcej osób przypomniało sobie co jest fajnego w czytaniu, nawet krótkich wierszy. Dzięki nim nie tylko rozbudzamy wyobraźnie, ale i poznajemy bardziej siebie, siebie i swoje pragnienia, oraz tęsknoty. Warto od czasu do czasu poświęcić kilka minut na taką chwilę relaksu.

Pozwolę sobie przedstawić dwa moje ulubione wiersze mojej ulubionej pisarki, Wisławy Szymborskiej, jednak szczerze mówiąc lubię i doceniam całą Jej twórczości.

Krótko o autorce:

Wisława Szymborska tak naprawdę Maria Wisława Anna Szymborska (ur. 2 lipca 1923 w Prowent, zm. 1 lutego 2012 w Krakowie) - polska poetka, eseistka,krytyczka, tłumaczka, felietonistka ; laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1996), członek i zarówno założyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (1989) oraz członkini Polskiej Akademii Umiejętności odznaczona Orderem Orła Białego (2011)

O Wisławie Szymborskiej można byłoby pisać jeszcze wiele, lecz nie będę przepisywać tutaj całego jej życiorysu, muszę jednak zaznaczyć, że od 2001 roku była również członkiem Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury.

Krąży anegdota która głosi, że Wisława Szymborska kiedyś podjęła się interpretacji swojego wiersza który był umieszczony na maturze z języka polskiego, niestety nie zaliczyła Ona tego zadania nie "wbijając się" w przysłowiowy klucz, a zinterpretowała utwór po "po swojemu". Pamiętajmy jest to tylko anegdota (krótka forma literacka, zawierająca prawdziwe lub zmyślone opowiadanie o zdarzeniu z życia danej osoby).

... a teraz przyszła pora na wiersze, pierwszy:

Miłość od pierwszego wejrzenia

Wisława Szymborska

Oboje są przekonani,
że połączyło ich uczucie nagłe.
Piękna jest taka pewność,
ale niepewność piękniejsza.

Sądzą, że skoro nie znali się wcześniej,
nic między nimi nigdy się nie działo.
A co na to ulice, schody, korytarze,
na których mogli się od dawna mijać?

Chciałabym ich zapytać,
czy nie pamiętają –
może w drzwiach obrotowych
kiedyś twarzą w twarz?
Jakieś „przepraszam” w ścisku?
Głos „pomyłka” w słuchawce?
– ale znam ich odpowiedź.
Nie, nie pamiętają.

Bardzo by ich zdziwiło,
że od dłuższego czasu
bawił się nimi przypadek.

Jeszcze nie całkiem gotów
zamienić się dla nich w los,
zbliżał ich i oddalał,
zabiegał im drogę
i tłumiąc chichot
odskakiwał w bok.

Były znaki, sygnały,
cóż z tego, że nieczytelne.

Może trzy lata temu
albo w zeszły wtorek
pewien listek przefrunął
z ramienia na ramię?
Było coś zgubionego i podniesionego.
Kto wie, czy już nie piłka
w zaroślach dzieciństwa?

Były klamki i dzwonki,
na których zawczasu
dotyk kładł się na dotyk.
Walizki obok siebie w przechowalni.
Był może nawet pewnej nocy jednakowy sen,
natychmiast po zbudzeniu zamazany.

Każdy przecież początek
to tylko ciąg dalszy,
a księga zdarzeń
zawsze otwarta w połowie.

Drugi:

Nic dwa razy

Wisława Szymborska

Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny.

Choćbyśmy uczniami byli
najtępszymi w szkole świata,
nie będziemy repetować
żadnej zimy ani lata.

Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.

Wczoraj, kiedy twoje imię
ktoś wymówił przy mnie głośno,
tak mi było, jakby róża
przez otwarte wpadła okno.

Dziś, kiedy jesteśmy razem,
odwróciłam twarz ku ścianie.
Róża? Jak wygląda róża?
Czy to kwiat? A może kamień?

Czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
Jesteś - a więc musisz minąć.
Miniesz - a więc to jest piękne.

Uśmiechnięci, współobjęci
spróbujemy szukać zgody,
choć różnimy się od siebie
jak dwie krople czystej wody.

Przytoczone przeze mnie wiersze, nie należą do krótkich. Pamiętajmy że na czytanie wierszy musimy mieć czas i natchnienie, warto kupić jakiś tomik chociaż jeden bądź też dwa, położyć je na półce i kiedyś, pewnego dnia lub pewnej nocy jestem pewna, że natchnie Nas coś, otworzymy tomik na losowej stronie i dany wiersz do Nas trafi. Jeśli nie pierwszy, to drugi dajmy sobie szansę polubić poezję!

Moja myśl której się trzymam:

"Poezja to niewidzialna magia naszej duszy!"