Pociąg do Kołobrzegu wystartował nieco opóźniony... Znowu jedziemy ku morzu, aby pieszo przemierzyć tym razem do Jarosławca. Pogoda po opadach się wyklarowała, zostało niewiele chmur i świeci znowu Słońce. Jest dobrze. Temperatura lekko powyżej 20C, co daje jakieś ok. 15C różnicy w stosunku do poprzedniej części przechadzki w upale.

Dojechaliśmy. Plaża w Kołobrzegu zaludniona i rozdeptana. Jednak pomimo takiej masy ludzi, grunt miejscami twardy i dobry do chodzenia, bo nasiąkł porządnie po sztormie i ulewie sprzed kilku zeszłych dni. Czasami nawet zdarzały się długie pasy plaży szerokie i bezludne, niczym autostrady, bo i mokre były i zimne i ludzie na mokrym leżeć nie lubią.

Ale nie brakowało też odcinków mniej ciekawych, po miałkim piasku i żwirze...

Generalnie jednak szło się dobrze, pogoda sprzyjała, widoki sprzyjały, byliśmy wypoczęci i w dobrych nastrojach. Po drodze mijaliśmy różne ciekawe budowle, od tych mieszkalnych:

Przez melioracyjne:

Aż po sanitarne, bo czym miałyby być owe rury, rurki i rureczki wystające z wydm tu i ówdzie, oraz wydostająca się przezeń często ciecz nieznana. Rurki były różnego kalibru i zakopane na różnej wysokości, jednak wszystkie one skierowane w stronę morza niczym podziemne rzeczki smródki...
Począwszy od tych maluczkich:

Poprzez średnio grubawe krótkie:

I średnio grubawe długie:

Oraz grube leżące:

I bardziej grube, również leżące:

Aż po te okazałe, rurki dwururki:

Może te owalne okazy to część instalacji pobliskiego lotniska? Być może a może nie... Jednak lotnisko znajdowało się nie daleko, gdyż nad naszymi głowami latały samoloty, jeden helikopter, motolotnie i skakali spadochroniarze. To wszystko były spektakle niecodzienne.
Rzeczy wydarzały się, zmieniał się plan dalszy, plany drugie i trzecie a my szliśmy dalej przed siebie, bez pośpiechu i w wakacyjnym tonie.

Sianożęty, cel na dzisiaj.
Niewielka wieś nadmorska w gminie Ustronie Morskie. W 2007 roku, mieszkało w Sianożętach 280 osób. W sezonie życie kwitnie i ludzi jakby więcej. Znaleźliśmy ciekawe pole namiotowe, camping przy ulicy północnej, który dobrze wspominamy szczególnie ze względu na bardzo miłych właścicieli, nie kryli oni swojej szczerej sympatii dla turystów z namiotem.

Jako, że Sianożęty graniczą z Ustroniem Morskim postanowiliśmy wybrać się tam konwencjonalną drogą, przy okazji dokonać koniecznych zakupów i wrócić plażą przy zachodzie słońca. Tak też uczyniliśmy, choć wycieczka okazała się ostatecznie lekko przydługa.
Ustronie Morskie to w naszej ocenie wioska "taka sobie", bardzo trudno kupić tu coś dobrego do jedzenia, budek gastronomicznych niby wiele, ale ruchu w nich nie ma i posmród jakiś chemiczny wisi w powietrzu. Swoją drogą to ciekawe, co ci liczni turyści tu jedzą na co dzień, skoro żyją tu niektórzy tygodniami... Widać, że oblegane są punkty z goframi i lodami, ale ile można tego zjeść?
Wracaliśmy deptakiem, taką promenadą wzdłuż morza. Tam parę ciekawych zejść na plażę a na plaży kutry:

O zachodzie słońca byliśmy z powrotem dokładnie na wysokości zejścia w Sianożętach:

Potem już tylko luli w namiocie. Noc miała być chłodna, ok. 12C a i hałas dochodził z pobliża, gdzie ludność bawiła się przy jednoosobowej orkiestrze. Te jednoosobowe orkiestry były tak modne tego lata, że towarzyszyły nam wieczorami przez kolejne, następujące po sobie dni...