NIEWAŻNE JAK FACET ZACZYNA..

NIEWAŻNE JAK FACET ZACZYNA..







Jest takie znane powiedzonko:
"Nieważne jak facet zaczyna, ważne jak kończy".
O ile zdajemy sobie sprawę: w jakich przestrzeniach sprawdza się to zwykle u mężczyzny, o tyle uważam, że w wymiarze ogólniejszym, płeć nie ma tu żadnego znaczenia;
że zasada ta jest w sumie uniwersalna, dotyczy wielu różnych dziedzin naszego życia i jest w niej sporo racji.

Odnosząc się do metafory życia jako podróży (wędrówki, drogi), to faktycznie dopiero jesień życia weryfikuje wiele kwestii. Schyłek ukazuje "kto tu miał racje", jaki scenariusz najlepiej się sprawdza.
Innymi słowy: "koniec wieńczy dzieło."



Ciekawe, że podobną myśl odnajdujemy w Księdze Kaznodziei 7:1-8

"Lepsze jest dobre imię niż wonne olejki,
a dzień śmierci niż dzień urodzenia.
Lepiej jest iść do domu żałoby,
niż iść do domu wesela,
bo w tamtym jest koniec każdego człowieka,
i człowiek żyjący bierze to sobie do serca.
Lepszy jest koniec sprawy niż jej początek,
lepszy jest umysł cierpliwy niż pyszny."

No, ale jak to?
Dzień żałoby ma być niby lepszy niż dzień narodzin?!?
Gdzie jest milej i radośniej?

Oczywiście, że milej i radośniej jest w dniu narodzin niż w dniu śmierci.
Niemniej w tym fragmencie - jak rozumiem - nie chodzi o radość, a o mądrość.
Dopiero czas weryfikuje wiele kwestii. Z biegiem lat dziecko staje się osobą dojrzałą i wyrabia sobie określone imię. Ta dobra opinia jest znana dopiero pod koniec życia. Maluch to po prostu biała kartka.
Czysta, niezapisana. Ale i bez prób, zmartwień, konfrontacji, decyzji i wyborów.
A to dopiero one świadczą o człowieku KIM JEST.

Lepszy jest koniec sprawy niż jej początek.

LUDZIE OD TYŁU




Do NN
[Miron Białoszewski]

nagle
wycinasz się
z pomieszanych form ulicy.
wypukłością nóg
twarzy.

zbliżasz się - pół
mijam cię - pół.

jakże mi szkoda
tej zawsze jednej strony nie widzianej!

odchodzisz - pół.

ruch innych
kroi cię
w coraz drobniejsze
kawałki.

NIC mi z ciebie nie zostało.
nagle."

Mamy się nawzajem tak krótko, tak fragmentarycznie, tak nietrwale.
Jesteśmy tu przelotnie, wyrywkowo, czasem namiastkowo, czasem po powierzchni.
Bliscy niby są, ale niejednokrotnie widziani w pośpiechu, zwykle postrzegani nieobiektywnie, często doceniani za późno.
Bliscy niby są, ale zazwyczaj widziani tylko częściowo.. widziani spóźnionym porankiem, zapracowanym popołudniem, mijającym wieczorem, przelotnym muśnięciem, nocnym zaspaniem..
Bliscy widziani jakby w lustrze.
Oby nie od strony odchodzących, znikających na zawsze pleców.

Zdjęcie Pierwsze bierze udział w konkursie SFOKUSOWANI, pt:
LUDZIE OD TYŁU



FOTKA PIERWSZA JEST MOJA:
Kraków, Wiadomo.

FOTKA DRUGA:
Internety.

FOTKA TRZECIA:
Okładka książki "Samoocena"
(Malwina Szpitalak, Romuald Polczyk)

Posted using Partiko iOS