စုန္း၊တေစၧ၊သရဲမ်ားႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္
စုန္း၊တေစၧ၊သရဲမ်ားႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္
၁၉၆၉/၇၀ခုႏွစ္မ်ားဆီကကြၽန္ေတာ္သည္ေခ်ာင္းဦးအ.ထ.ကဆယ္တန္းေက်ာင္းသားပင္ရင္းျမန္မာစာတြင္ဆရာႀကီးေရႊဝယ္ဧေရးသားေသာပင္လယ္စုန္း၊ပင္လယ္မီးလံုးႀကီးမ်ားအေၾကာင္းပါရာကြၽန္ေတာ္အထူးစိတ္ဝင္စားသည္။ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္စာေရးဆရာျဖစ္လာေသာအခါကြၽန္ေတာ့္ေဒသ႐ွိစုန္း၊တေစၧ၊သရဲဆိုင္ရာမီးလံုးမ်ားအေၾကာင္းကိုစမ္းသပ္ေရးသားတင္ျပၾကည့္ရာပရိသတ္ကႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကသည္။
(၁)ေရာင္စံုမီးတေစၧသို႔မဟုတ္စုန္းမီးေတာက္မွာသစ္ပင္ခ်ံဳပင္ပိေပၸါင္းထူထပ္ေသာေနရာ၊ကဇာခင္တန္းခ်ံဳတန္းမ်ားထဲ၌ေတာင္ပို႔အိုေတာင္ပို႔ေဟာင္းမ်ား႐ွိေသာေနရာ၌ေခ်ာက္လွန္႔တတ္သည္၊ျပသေလ့႐ွိသည္ဟုေ႐ွးလူႀကီးသူမမ်ားကေျပာၾကသည္။ေခ်ာက္လွန္႔ပံု၊ျပသပံုမွာမိုးရြာေနစဥ္ျဖစ္ေစ၊မိုးသဲသဲမဲမဲရြာၿပီးစ၌ျဖစ္ေစညအခ်ိန္တြင္ကဇာခ်ံဳတန္းခ်ံဳပုတ္ေတာင္ပို႔မ်ားဆီမွ ေဝါ ေဝါ ေဝါ ေဝါ အသံမ်ားကိုကားအၿပိဳင္ေမာင္းလာသကဲ့သို႔ပထမစတင္ၾကားရသည္။ေဝါေဝါဝူးဝူးအသံမ်ားအဆမတန္က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ၾကားလာၿပီးေနာက္ခ်ံဳတန္းသစ္ပင္ေတာင္ပို႔မ်ားဆီမွျဖဴ၊နီ၊ျပာ၊ဝါ၊စိမ္းအစ႐ွိေသာေရာင္စံုမီးပြင့္မီးပန္းမ်ားေဝေဝဆာဆာထြက္ေပၚလာၿပီးလင္းထိန္႐ွိန္ေတာက္ ျမင္ ့ျမင္ ့ျမင္ ့ျမင့္ တက္လာသည္။ေဝါေဝါဝူးဝူးအသံမ်ား၊ေရာင္စံုထြက္ေပၚလာေသာမီးပြင့္မီးပန္းမ်ားကိုအစြဲျပဳ၍အေခ်ာက္အလွန္႔ခံရသူတို႔က ေရာင္စံုမီးတေစၧ၊စုန္းမီးေတာက္ဟုေခၚခဲ့ၾကသည္။ဘယ္ကဇာဘယ္ခ်ံဳဘယ္ေတာကဘယ္ေတာင္ပို႔ကတေစၧေခ်ာက္သည္၊စုန္းမီးေတာက္ထသည္ဟုေ႐ွးလူႀကီးမ်ားကေျပာၾက၏။
(၂)မီးသရဲမွာယာသားလြင္ျပင္မ်ားတြင္အမ်ားဆံုးေတြ႔ေလ့႐ွိသည္။ယခုေခတ္လူငယ္မ်ားမွာရြာခ်င္းဆက္လမ္းသာသာယာယာကိုဆိုင္ကယ္၊စက္ဘီး၊ကား၊ေထာ္လာဂ်ီျဖင့္ျဖတ္သြားျဖတ္လာလုပ္ေနၾကရသည္။ယာထြန္ထြက္ရာမ်ိဳးေစ့စိုက္ရာ၌မနက္လင္းမွသြားလာေနၾကရသည္။လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္အစိတ္သံုးဆယ္ေက်ာ္ကတြင္းႀကီးမွေခ်ာင္းဦး၆တိုင္(၁၂မိုင္)ေျမာင္သို႔၆တိုင္(၁၂မိုင္)ဘယ္ၿမိဳ႕သြားသြားႏြားလွည္းျဖင့္သြားၾကရသည္။လွည္းထံုးစံတစ္နာရီတစ္တိုင္ေယ်ဘုယ်သတ္မွတ္ရာအသြား၆နာရီ၊အျပန္၆နာရီပ်မ္းမ်ွၾကာတတ္ရာညဥ့္ခရီးကိုလႊဲဖယ္ေ႐ွာင္မရ။ထို႔အတူယခင္ကမိုးေပါ၊မိုးမ်ားရာေပါင္းပင္အလြန္ထူထပ္ေပါမ်ားသည္။သစ္ငုတ္သစ္တက္၊ေျပာင္း႐ိုးငုတ္၊ပဲစဥ္းငံုငုတ္တို႔ကအတက္ထြက္သန္ၾကသည္။ထိုအခါေတာခြၽတ္ၾကရသည္။ေတာကိုေစာေစာသြားရသည္။ေတာထဲမွာအိပ္၊စား၍ေပါင္း႐ွင္းယာထြန္ရသည္။ရြာမွထလာသူကဝီရိယထား၍ညဥ့္ႏွစ္ခ်က္၊သံုးနာရီ၌ယာေတာသို႔ႏြားလွည္းျဖင့္သြားရသည္။ထိုအခ်ိန္၌မီးသရဲမ်ားကိုေတြ႔ရပါေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္ညဥ့္ဖက္ခရီးထြက္ထြက္၊ယာထြန္မ်ိဳးက်ဲသြားသြားလူႀကီးမ်ားကအျမဲမွာသည္။မီးသရဲဟူသည္မီးလင္ပန္းႀကီးကိုရြက္၍ေျပးလႊားေနရေသာဝဋ္ေကြၽးခံေနရသည့္သရဲျကီးျဖစ္သည္။လူႏွင့္ေတြ႔ၾကံဳလာပါကသူရြက္လာေသာမီးလင္ပန္းႀကီးႏွင့္လူကိုပစ္ေပါက္လိုက္သည္။မီးလင္ပန္းထိမိ၊အေပါက္ခံရမိသူကမီးသရဲဘဝသို႔ေရာက္သြားၿပီးမီးသရဲကသရဲဘဝမွလြတ္သြားသည္။မီးသရဲေတြ႔ကေဝးေဝးေ႐ွာင္၊သူျဖတ္သြားမည့္လမ္းက်ေလာက္ေသာေနရာျဖစ္ႏိုင္ကေကြ႔ပတ္ေ႐ွာင္ဟုအျမဲမွာသည္။
မီးသရဲမ်ားသည္ေတာင္မွေျမာက္သို႔ေျပးလ်ွင္လည္းတန္းတန္းမတ္မတ္ေျပးသည္။အေ႐ွ႕မွအေနာက္၊အေနာက္မွအေ႐ွ႕ေျပးလ်ွင္လည္းတန္းတန္းမတ္မတ္ေျပးသည္။အေ႐ွ႕ေျပးရာမွေတာင္ခ်ိဳးျခင္း၊ေျမာက္ခ်ိဳးျခင္းမ႐ွိသေလာက္႐ွားပါးသည္။အေနာက္မွအေ႐ွ႕ေျပးေနရာကအေနာက္ျပန္လွည့္ျခင္း႐ွားသည္။တစ္
ခါတစ္ရံညမ်ား၌တစ္ေကာင္တစ္ေလေတြ႔ရတတ္သည္။တစ္ခါတစ္ရံညမ်ား၌ဟဟမီးသရဲဟုေအာ္၍မွမၿပီးေသး၊ေနာက္တစ္ေနရာ၌ဟိုမွာ ဟိုမွာလည္းတစ္ေကာင္ဟုလက္ညိဳးၫႊန္ျပရသည္။မၾကာမီတျခားေနရာမွေနာက္မီးသရဲကဘြားကနဲေပၚ၊ေျပးတတ္ေသးသည္။ေတာ(ယာေတာ)၌ညဥ့္အိပ္သက္႐ွည္ၾကာလာေသာအဖိုးတို႔၊အဖြားတို႔၊အဘတို႔၊အေမႀကီးတို႔ၾကေတာ့မီးသရဲဝါရင့္သမ႓ာရင့္မ်ားျဖစ္ရာဘယ္ေနရာကမီးသရဲစေျပးလာၿပီဆိုလ်ွင္ဘယ္ေတာ၊ဘယ္သစ္ပင္၊ဘယ္သူ႔ယာနားရပ္မည္ဟုႀကိဳတင္ေျပာတတ္သည္။သူတို႔ေျပာသည့္အတိုင္းလည္းမွန္မွန္ေန၏၊ဤသည္မွာေဒသဝန္းက်င္ေတြ႔ေန၊ေျပာေန၊ျမင္ေနရေသာတေစၧ၊သရဲမ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္အခ်က္အလက္မ်ားျဖစ္ပါသည္။
ေ႐ွးထံုးလည္းမပယ္နဲ႔၊သိပၸံနည္းက်အျမင္လည္းလက္မလႊတ္နဲ႔ဟူေသာထံုးႏွလံုးသြင္း၍ကြင္းဆင္းထိေတြ႔ၿပီး၊ခ်ိန္ခ်ိန္ဆဆသံုးသပ္ေရးခဲ့ရပါသည္။ေရာင္စံုမီးတေစၧေခၚစုန္းမီးေတာက္သည္အမွန္လည္း႐ွိခဲ့သည္။အမွန္လည္းေခ်ာက္လွန္႔ခဲ့သည္။အေၾကာင္းအရင္းမွာျခေတာင္ပို႔ဆီမွလာသည္။ေတာင္ပို႔အိုလာကျခဆီဘူးလည္း႐ွိသည္။ျခသံလည္း႐ွိသည္။ျခသံထုထည္အင္အားႀကီးမားလာပါကမိုးသဲသဲမဲမဲရြာခ်ိန္၊ဓာတ္ျပဳခ်ိန္ႏွင့္ၾကံဳႀကိဳက္ပါကေဝါေဝါဝူးဝူးအသံကုန္ေအာ္ျမည္သည္။ေရာင္စံုမီးပြင့္မီးပန္းမ်ားလင္းထိန္႐ွိန္ေတာက္ေနေအာင္ထြက္သည္။ဤသည္ကိုေဒသခံေ႐ွးလူႀကီးမ်ားကေရာင္စံုမီးတေစၧ၊သို႔မဟုတ္စုန္းမီးေတာက္ဟုေခၚၾကသည္။ထိုအခ်က္ကိုကြၽန္ေတာ္၏ငေတာငလံုးဝတၳဳတိုမ်ားတြင္ထည့္သြင္းေရးသားထားရာပရိသတ္ကလည္းလက္ခံခဲ့ျကသည္။စာေပဆုေရြးခ်ယ္ေရးအဖြဲ႔ကလည္းစိတ္ကူးသက္သက္ျဖင့္ေရးမရေသာဝတၳဳတိုမ်ားဟုမွတ္ခ်က္ခ်ကာစာေပဗိမာန္ဆုလည္းေပးခဲ့သည္။စိတ္ဝင္စားပါကစာေပဗိမာန္ဆုရငေတာငလံုးဝတၳဳတိုမ်ား၁+၂(ရန္ေအာင္စာေပ၂-ဒုတိယအႀကိမ္ထုတ္)မွ ဖားသမား ဝတၳဳ႐ွာဖတ္ၾကည့္ပါ။ယခုထက္စံုစံုလင္လင္သိ႐ွိရပါမည္။
မီးသရဲကိုေရးသားတင္ျပရာ၌မီးလံုးႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း၊အ႐ွိန္ျပင္းျပင္းျဖင့္အခတ္ခံရေသာေဘာလံုးႀကီးေျပးသကဲ့သို႔ေျမာက္၊ေတာင္၊ေ႐ွ႕ေနာက္ေျပးေနေၾကာင္း၊မည္သူမ်ွေျပးလႊားေနေသာမီးလံုးႀကီးကိုေစာင့္ဖမ္းကာအလ်ား၊အနံ၊ထုအမ်ိဳးအစားတိုင္းထြာႏိုင္သူမ႐ွိေသးေၾကာင္း၊မီးလံုးႀကီးေတာ့မီးလံုးႀကီးသာျဖစ္ေၾကာင္းတင္ျပခဲ့သည္။(၁)ေငြတာရီမဂၢဇင္း၊(၂)ေငြတာရီဆုရေပါင္းခ်ဳပ္၊(၃)ငေတာငလံုး၃(၄)ဒို႔ေက်းရြာဂ်ာနယ္(၅)ပတၱျမားFMဇာတ္လမ္း(၆)ပုဂၢလိကထုတ္ေဝသူမွထုတ္ေဝလိုေၾကာင္းခြင့္ေတာင္း၍ေနာင္ထုတ္ေဝမည့္ဝတၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္ပါဝင္မည့္စာမူအျဖစ္ဝတၳဳတိုတစ္ပုဒ္ထဲ၆ႀကိမ္၆ခါအထိျပန္လည္ေဖာ္ျပရေသာကြၽန္ေတာ္၏ေငြတာရီဆုရ အသက္ကယ္ပြဲ ဝတၳဳတိုမွာမီးသရဲအေၾကာင္းတင္ျပခဲ့ပါသည္။(စိတ္ဝင္စားပါကေငြတာရီဆုရေပါင္းခ်ဳပ္သို႔မဟုတ္ငေတာငလံုး၃ပါအသက္ကယ္ပြဲဝတၳဳတိုကိုျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါ။)
ေနာက္အပတ္၌ဒံုမီးသရဲ(တုတ္မီးသရဲ)၊နႏြင္းမႈိင္းတေစၧ(ဆႏြင္းမိႈင္းတေစၧ)၊ေတာက္ေခါက္သစ္(သစ္ေတာက္)တို႔အေၾကာင္းတင္ျပပါအံုးမည္။
က်န္းမာခ်မ္းသာေဘးကင္းၾကပါေစ
တြင္းႀကီးဝမ္းေမာင္(ေျမာင္)
@twingyiwunmaung
MSC-154
Feb.6.2018,Tue
သရဲအေၾကာင္း စိတ္ဝင္စားပါတယ္။ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္ပါတယ္။
ေၾကာက္စရာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ဗဟုသုတအျဖစ္တင္ျပတာပါ။
စိတ္၀င္စားပါတယ္
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ဆရာ့ဆီသူမ်ားေတြ အလည္လာၾကသလိုဆရာလည္း အလည္သြားေပးဖို႔ လိုပါတယ္ဆရာ။
ဘာကိုဆိုလိုခ်င္လည္းမသိဘူးဗ်ာ။
ကြၽန္ေတာ္ စကတည္းက vote ကို အားလံုးကိုေပးပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ဆီကို လာvote သည္ျဖစ္ေစ မvoteသည္ျဖစ္ေစ၊အားလံုးကိုေပးပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
comment ကို ေျပာလိုတာ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္ ဆရာ ဖိုးဖိုး တားက အာ႕မ်ိဳးေတာ့ ေတြ႔ဖူးဘူး ဥဘ ဆိုလား ဘာလားမသိ မီးေခ်ာင္းလိုဟာဘဲ ေတြ႔ဖူးပါတယ္
ေၾကက္ပါတယ္
ဗဟုသုတအျဖစ္ပါ။
ဗဟုသုတရပါတယ္
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ခုလိုဖတ္႐ႈေပးတဲ့အတြက္။
စိတ္လည္း ၀င္စားတယ္ ေျကာက္လည္းေျကာက္တယ္ ဆရာေရ
ေၾကာက္စရာႀကီးရယ္လို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။
သူ႔ေနရာကိုယ့္ေနရာေပါ့။
အသက္ကယ္ပြဲဝတၳဳရွာဖတ္ၾကည့္လိုက္ပါဦးမယ္ဆရာ . . . ကြ်န္ေတာ္တို႕လိ စုန္းဇာတ္လမ္ေတြေရးေနသူေတြအတြက္ တကယ္ကို အေထာက္ကူျဖစ္ပါတယ္ . . . မီးသရဲေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ လ ေလာက္က တစ္ခါျမင္ဖူးပါတယ္
ဖတ္ၾကည့္ရင္အေထာက္အကူျဖစ္မွာပါ။
သရဲ တို့ မီးသရဲ ့တို ့ခုထိ ကိုယ္ေတြ မျမင္ဖူးေသးဘူး ။ မေတြ လဲ မေတြ ့ခ်င္မိဘူး ေႀကာက္စိတ္ က ဘယ္ေလာက္ ထိ ျဖစ္မယ္ဆိုတာ မေတြးရဲ ့ဘူး
မေတြ႔ႏိုင္ပါဘူး။ေတာ္ရံုနဲ႔လည္း။
သရဲေတာ႔ေၾကာက္ပါ႔
ေၾကာက္စရာႀကီးရယ္လို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။