က်မ ဒီဇိုင္နာ (၁)

ဒီတပတ္ ရံုးပိတ္ရက္ေလးမွာေတာ့ မိန္းကေလးတိုင္း တက္ထားသင့္တ့ဲ စက္ခ်ဳပ္ပညာရပ္နဲ႕ပတ္သက္လို႔ ေဝမ်ွသြားခ်င္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးထုအတြက္ အဓိက ကုန္က်စရိတ္ဟာ ခ်ဳပ္ခဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ အရင္ေခတ္အေခၚ စက္ခ်ဳပ္သမေတြဟာ အခုဆိုရင္ ေခတ္နဲ႕ အညီ ရင္ေဘာင္တန္းလိုု႕ ဒီဇိုင္နာ ပညာရပ္ေတြကို ေလ့လာေနက်ပါျပီ။ ဆန္းသစ္တ့ဲ အေတြး ေခတ္မီတ့ဲ ဒီဇိုင္းေတြနဲ႕ ေသသပ္လွပတ့ဲ အထည္ဆန္းေလးေတြကို ခ်ဳပ္လုပ္လာႏိုင္က်ပါျပီ။

စက္ခ်ဳပ္ပညာမွာ အဓိကအားျဖင့္ စင္တီမီတာနဲ႕ ခ်ဳပ္လုပ္ျခင္း လက္မျဖင့္ ခ်ဳပ္လုပ္ျခင္းဆိုျပီး ကြဲျပားပါတယ္။ ဒီထဲကေနမွ ထိုင္းစင္တီမီတာ ဂ်ပန္စင္တီမီတာ စသည္ျဖင့္ ျပန္ကြဲထြက္သြားပါတယ္။ အေနာက္တိုင္းနည္း စင္တီမီတာနဲ႕ဘဲ ခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ အေရွ႕တိုင္းနည္း လက္မနဲ႕ဘဲခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ အထည္ေကာင္းထြက္ဖို႔ဆိုရာမွာ ခ်ဳပ္လုပ္သူ ဒီဇိုင္နာရဲ႕ ေသသပ္မႈနဲ႕ တိက်မႈသာ အဓိက က်လွပါတယ္။ ဘယ္နည္းနဲ႕ဘဲ ခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ တိက်တ့ဲ စက္ခ်ဳပ္သမားရဲ႕ အပ္ထည္ေလးဟာ ေသသပ္လွပျပီး ဝတ္ဆင္သူရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာမွာ အံဝင္ခြင္က်နဲ႕ လွပတင့္တယ္ေနမွာပါ။

မတ္မတ္စုကေတာ့ ၂နည္းလံုးကို ေလ့လာသင္ယူထားျပီး လက္မရဲ႕အားနည္းခ်က္နဲ႕ စင္တီရဲ႕အားနည္းခ်က္ေတြေပါင္းစပ္ျပီး ကိုယ္ပိုင္နည္းေလးကို တီထြင္ ခ်ဳပ္လုပ္ပါတယ္။ စက္ခ်ဳပ္စသင္ျဖစ္တ့ဲ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ရိုးရွင္းပါတယ္။ ခ်ဳပ္ခေတြ ေစ်းၾကီးလို႔ပါဘဲ။ ခ်ဳပ္ခေတြဟာ အစဖိုးထက္ကို ၾကီးက်ပါတယ္။ ပြဲတက္မဟုတ္တ့ဲ ရိုးရိုးပိတ္စေတာင္မွ ကိုယ္အပ္တ့ဲ ဒီဇိုင္နာရဲ႕ လက္ရာေပၚလိုက္ျပီး ဝမ္းဆက္တစ္စံုကို အနိမ့္ဆံုး ၁၂၀၀၀ကေန ၂၅၀၀၀အထိ ရွိတက္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြကလည္း ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္သာ တစ္ရာ ၄စီးမရမကစစ္တက္ေပမ့ဲ ခ်ဳပ္ခအတြက္ေတာ့ မႏွေျမာတက္က်တာ ကိုယ္ေတြ႕ပါဘဲ။ ေပးရျပန္မ်ားလာေတာ့ မတ္မတ္စုလည္း ႏွေျမာတက္လာပါတယ္။ ငါကိုယ္တိုင္ ဒီပညာကိုတက္ရင္ ခ်ဳပ္ခဆိုတာလည္း မကုန္ေတာ့ဘူး ၁စံုအစား ၂စံုဝတ္ရတယ္ဆိုတ့ဲ စိတ္နဲ႕ စက္ခ်ဳပ္ပညာကို စတင္စည္းပူးေလ့လာခ့ဲပါေတာ့တယ္။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈ႕ရန္..

@suhlaing
msc 175
photo by me & credit designer may nyin mal