မိုးဝသုန္ႏွင့္ ပရဟိတ (အပိုင္း၂)

မိုးရာသီေရာက္တိုင္း ေတြးမိေသာအျဖစ္ပ်က္တစ္ခုကိုဆက္လက္တင္ျပပါမယ္။အဲ့လိုနဲ႔ ေရေဘးကယ္ဆယ္ေရးအတြက္
အလႉခံမယ့္ေန႔ေလးကိုေရာက္လာခဲ့သည္။
မနက္ေစာေစာထဲက အိမ္က ေစာေစာထြက္ကာ
က်ြန္မတို့ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္နဲ႔ မသိေသာ
မျမင္ဖူးေသာ လူခုႏွစ္ေယာက္တို႔ စၿပီးဆံုၾကပါၿပီ။
ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္းပန္းျခံတြင္ဆံုရင္း အလႉခံျခင္းအတြက္ စတင္ေဆြးေႏြးၾကပါေတာ့သည္။
ေနရာတိုင္းလိုလိုမွာ အလႉခံသူေတြမ်ားျပားလြန္းတာေၾကာင့္
ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္းလမ္းဆံုမွာဘဲ အလႉခံရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကပါတယ္ ။ အဲ့တုန္းက YBS မေပၚေသးဘူး ။
လိုင္းကားဆိုတာ ဒီဇိုင္းေပါင္းစံု ထြက္တယ္ေလ။ စပါယ္ယာ ပါတဲ့ေခတ္ဆိုေတာ့ စပါယ္ယာပါးစပ္ ပရမ္းပတာ ေလ ။ ေျပာခ်င္ရာေျပာတာေပါ့။ အဲ့တာေတာ့သည္းခံၿပီး
အလႉခံရတာေပါ့။ ###ေရေဘးသင့္ျပည္သူမ်ားအတြက္ အလႉခံပါတယ္႐ွင့္ သဒါၵတရားနည္းမ်ားမဆို ပါဝင္လႉဒါန္းျကပါ###လို့ ေအာ္ေတာ့ အသံကမထြက္။ အသံေတြက တုန္ေနလိုက္တာ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္သား တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ
တစ္ခါမွမလုပ္ဖူးေသာအလုပ္ ႐ွက္ကလဲ ႐ွက္
မသံကလဲ မထြက္နဲ႔ အလႉကလဲ ခံခ်င္တယ္။
စပါယ္ယာေတြက ေအာ္ဟစ္ စေနာက္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေရေဘးျပည္သူေတြ အေၾကာင္းေတြးမိကာ အသံကိုျမင့္တင္လိုက္ပါေတာ့သည္။ Crd-org-source
မိုးကလဲ ေနပူလိုက္ မိုးရြာလိုက္ျဖစ္ေပမဲ့ ေနရာကမေရြ႔ဘဲ ေနျမဲအတိုင္းဆက္လက္ ေကာက္ခံခဲ့တယ္ ။တစ္ခ်ိဳ႕ကားေတြက ကားသမားေတြက သေဘာေကာင္းေတာ့
ကားေပၚတက္ေကာက္ခိုင္းတယ္။ ကြၽန္မတို႔က
လဲ အဲ့မ်ိဳးဆို သေဘာက်တာေပါ့ ။ကားက ရပ္ထားတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ။ မိီးပိြဳင့္ နဲ႔နီးေနေတာ့ ကားကအ႐ွိန္ျမင့္မသြားဘဲ ပိြဳင့္မိစဥ္ တစ္ေရြ႔ေရြ႔နဲ႔ မီးပိြဳင့္ ပြင့္သြားေတာ့ ကားက ထြက္ၿပီေလ ။ အဲ့တာနဲ႔ခုန္ဆင္း ရတာေပါ့။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အလႉခံလို႔ရေတာ့ေက်နပ္တယ္ေလ ။
လက္တစ္ဖက္မွာ သၾကားလံုးထုတ္ကတစ္ဖက္ အလႉခံ ထုတ္ကတစ္ဖက္နဲ႔ ပစ္ခ်သမွ် ပိုက္ဆံေတြကို အလုအယွက္ လိုက္ေကာက္ေနမိတယ္။ ကားၾကားထဲလဲတိုးဝင္ အဲ့ခ်ိန္တုန္းက ကားႀကိတ္မွာလဲ မေၾကာက္ ၊ ခုခ်ိန္ေတြးၾကည့္ရင္ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္တယ္။
ေမတၱာလက္ေဆာင္သၾကားလံုးေတြ ျပန္ေဝေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ကားေပၚက ကေလးေတြဆိုသၾကားလံုးလိုခ်င္ေတာ့ လႉၾကတယ္။
သၾကားလံုးေတြက ခ်စ္စရာေလးေတြ
စားလို႔ေကာင္းတယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသေဘာက်ၾကတယ္။
ကိုယ္လဲ ေက်နပ္မိတယ္ ။ မနက္ ခုႏွစ္နာရီကတည္းက စၿပီးအလႉခံလိုက္တာ ညေနေလးနာရီေလာက္ျဖစ္လာၿပီ။ အဲ့တာနဲ႔
႐ွစ္မိုင္ဘက္သို႔ေျပာင္းခဲ့သည္။
႐ွစ္မိုင္ဘက္မီးပိြဳင့္နားေရာက္ေတာ့ Taxi
ကားတစ္စီးမွ လမ္းေခၚသံၾကားေတာ့ အေျပးေလးသြားခဲ့တယ္။ တစ္ျခားလူမဟုတ္ဘဲ
အေတာ္ၾကာ မေတြ႔ျဖစ္သည့္ သူငယ္ခ်င္း ေလးျ ဖစ္ေနသည္။ သူနဲ႔စကားေျပာရင္း အလႉခံ ေပါ့ ။
႐ွစ္မိုင္ကေန တစ္လမ္းလံုး အလႉခံရင္း
တံတားျဖဴ အထိေရာက္သြားခဲ့တယ္။ အဲ့ခ်ိန္မွာ အလႉခံလို႔လဲမရေတာ့ဘူး ေနကလဲ ဝင္လို႔ အေမွာင္ခ်ိန္ဝင္လာၿပီ။
အဲ့တာနဲ႔ အလႉခံပိုက္ဆံေတြကို စီကာ ေရတြက္ၾကသည္။ မထင္ထားေလာက္ေအာင္မ်ားေနေတာ့ေပ်ာ္တာေပါ့။ ဆက္ရန္...............
က်န္တဲ့အခန္းေလးဆက္လက္အားေပးပါအံုးလို႔ ေတာင္းဆိုပါရေစ ။
I created writing
Thanks for steemit member all my fri
MSC-233
@nwenwe