Lottery Seller and Me
ဒီေန႔ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ကိုဘဏ္မွာပိုက္ဆံထုတ္ဖို႔သြားရင္း ပ်ဥ္းမနားေရာက္ရင္စားေနက် ဝိုင္းဝိုင္းလည္မွာ မုန္႔ဟင္းခါးဝင္စားၾကတယ္။ အဲဒီမွာ အဘတစ္ေယာက္ အသက္ ၇၀ခန္ေတာ္႐ွိၿပီထင့္၊ အဝတ္အစားခပ္ႏြမ္းႏြမ္းနဲ႔ စက္ဘီးေလးစီးလို႔ မသိမသာေနာက္ကလိုက္လာတာေတြ႔တယ္။ စိတ္ထဲမယ္ေတာ့တစ္ခုခုပဲလို႔စဥ္းစားလိုက္မိတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးစားဖို႔ မွာၿပီးစားပြဲမွာဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ မရဲတရဲနဲ႔အနားလာၿပီး ထီထိုးပါဦးလားတဲ့။ ခက္တာ ကြၽန္မထီထိုးေလ့မ႐ွိ၊ သို႔ေပမဲ့လဲ အသက္ႀကီးသူကို ကူညီရာေရာက္ပါတယ္ေလေတာ့စဥ္းစားမိတယ္။ ငါးေစာင္တြဲေလးေတြ သူတြဲထားတယ္။ ပထမေတာ့ ျငင္းလိုက္ေသးတယ္၊အဘ ကြၽန္မထီထိုးေလ့မ႐ွိဘူး။ ဒီတံဆိပ္ကဟာေတြလဲ ဘယ္ေတာ့မွ ေပါက္တယ္မၾကားဖူးဘူးေပါ့။ ဒီေတာ့သူက သမီးဒါကမွ ေကာင္းတာဘာညာေပါ့။ အင္း အသက္ႀကီးသူအားေပးေကာင္းပါတယ္ေလ အေတြးကျပန္ဝင္လာတယ္။ ဒါဆိုဘယ္ေလာက္လဲဆိုေတာ့ 3500 တဲ့။ အမေလး အဘရယ္ ကြၽန္မ မထိုးႏိုင္ပါဘူး ဒါေလာက္ပိုက္ဆံကို။ ထိုးႏိုင္ပါတယ္ သမီးရဲ႕ တဲ့ ။ အင္း ငါးေစာင္လံုးေတာ့မျဖစ္ဘူးအဘ။ ကြၽန္မကလဲ ၁၀၉ ၁၁၀ ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ႏွစ္ေစာင္ေတာ့ အဘကိုအားေပးလိုက္မယ္ေနာ္။ ထီက ထိုးလဲမထိုးေတာ့ နားမလည္ဘူး။ရလား ဆိုေတာ့ သူကျဖဳတ္ေပး႐ွာတယ္။ မျဖဳတ္ခင္သမီး ေရြးဦးေလတဲ့။ အာ မသိဘူး အဘစိတ္တိုင္းက်သာျဖဳတ္ေပးပါဆိုေတာ့ သူခဏေရြးေနရင္း ဒါေလးထဲကေရြးတဲ့။ နံပါတ္တစ္ခု ၄နဲ႔စတာေတာ့မွတ္မိတယ္။ ဟုတ္ကဲ့ဆိုၿပီး ကြၽန္မႏွစ္ေစာင္ေရြးလိုက္တယ္။ စာအုပ္မွာေသခ်ာမွတ္ေပးၿပီး ဆုေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းကာ ျပန္ထြက္သြားပါတယ္။
တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ ကေလးေလးႏွစေယာက္ေရာက္လာတယ္။ အငယ္ေလးကအသြက္ကေလး၊ အသက္႐ွိလွမွ ၃ႏွစ္ခြဲေလာက္၊ သမီးကိုမုန္ဖို႔ေလးေပးပါဦး႐ွင့္လို႔ဆိုၿပီး လွစ္ခနဲ ဟိုဘက္ကေရာက္သြားတယ္။
ဒီအျဖစ္အပ်က္ကေန သင္ခန္းစာရလိုက္တာေတာ့ သက္ႀကီးရြယ္အိုနဲ႔ကေလးငယ္ေတြေတာင္မွပဲ အသက္႐ွင္ရပ္တည္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနရပါလား၊ ဟိုရြာထိပ္က ကာလသားတို႔ ဒါေလးကိုသိရင္ျဖင့္ vinyl အဝိုင္ေရာင္ေအာက္က အျဖဴအဝါ ျပဳစားရာကလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕လို႔ထင္မိတယ္။ တို႔ျမန္မာလဲတစ္နည္း အက်ိဳး႐ွိမယ္လို႔ထင္မိတယ္။
