က်မ ေရႊရင္ဖိုခဲ့ရေသာ ညတစ္ည (စ,လယ္,ဆုံး)

ထြန္းသစ္စလေရာင္နဲ႔အတူ ေကာင္းကင္ယံမွၾကယ္ကေလးေတြ စုံလင္စြာျဖင့္ ေတာက္ပေနၾကသည္။ တိတ္ဆိပ္ေနေသာ ညဦးယံႏွင့္အတူ ပုဇဥ္းရင္ကြဲေလးမ်ား ဖားေလးမ်ားဟာ မိုးဥတု၏ ေတးသံသာမ်ားအျဖစ္ တြန္ၾကဴးေနၾကည္။ အေနာက္ေတာင္ဘက္မွ တိုက္ခတ္လာတဲ႔ ေလျပည္ညွင္းေလးနဲ႕အတူ ျခံထဲမွာစိုက္ထားေသာ ညေမႊးပန္း စံပါယ္ပန္းရနံ႕ေလးမ်ားကလည္း ႏွာေခါင္းဝမွာ ကြန္႔ျမဴးက်ီစယ္ ေနျကသည္။
ဒီညအဖို႔ေကာင္းကင္ယံမွာ ၾကယ္လစုံလင္စြာထြက္ေပၚေနတဲ့အတြက္ မိုးကေတာ့ ရြာလိမ့္မည္ဟု မထင္ေတာ့ပါ။ မနက္ျဖန္မနက္ဆိုလ်င္ က်မလို တကၠသိုလ္ဝင္တန္းေျဖဆိုထားတဲ့ ေက်ာင္းသူ/သားေတြအတြက္ မဂၤလာရွိတဲ့ေန႔ရက္
ေလးေရာက္လာမွာမို႔ ရာသီဥတုသာယာ ေပးတာဟု ကိုယ့္အေတြးနွင့္ကို ၾကည္နူးေနမိပါသည္။
မိမိၾကိဳးစားခဲ့သမ်ွေလး အရာထင္ခဲ့ပါက မ်ားမၾကာမွီေတာက္ပလာမည့္ အနာဂတ္တစ္ခုကို စိတ္တိုင္းၾကျခယ္သခြင့္ ရမည့္အေတြးေလးျဖင့္ က်မေပ်ာ္ေနမိပါသည္။ ကိုကိုယ္တိုင္လဲအခ်ိန္မ်ားစြာအက်ိဳးရွိရွိ အသုံးခ်ခဲ့တာျဖစ္လို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ ၾကိဳးစားမွု႔ရလတ္က ိုဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
လက္ခံနိုင္တဲ့အတြက္ ရွည္လ်ားလွတဲ့ဒီတစ္ညတာကို အံတုရင္း မိုးေသာက္ယံကိုသာ
ျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္ေနမိပါေတာ့သည္။
ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ား အတြက္
မိုးရာသီမွာ ေက်ာင္းစတတ္ရလို႔ ေပ်ာ္ရြင္ရသလို
က်မတို႔လို တကၠသိုလ္ဝင္တန္း ေျဖဆိုထားသူေတြ အတြက္လဲ Jun / July မွာ စာေမးပြဲ ေအာင္စာရင္းထြက္ တဲ့ကာလျဖစ္လို႔ ရင္ခုန္စိတ္လွုပ္ရွားၾကရပါတယ္။မိသားစုထဲမွာ အငယ္ဆုံးျဖစ္တဲ့ က်မကို အေဖနဲ႔အေမဟာ "တစ္မိေပါက္ တစ္ေယာက္ထြန္း" ဆိုတဲ့ စကားပုံအတိုင္း အရမ္းကို အားထားခဲ့ၾကပါတယ္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက အေနေအးျပီး စာႀကိဳးစားတဲ့ က်မကို အေဖနဲ႔အေမက အခ်စ္ပို ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းစာေတြတင္သာ မကပဲ အျပင္စာေပေတြျဖစ္တဲ့ ျမတ္မဂၤလာ စာေဆာင္မွစျပီး ကာတြန္းစာအုပ္ ဘိုဘိုရုပ္ျပစာအုပ္ ေရႊေသြးစာေစာင္ စတဲ့စာေပမွန္သမ်ွ ဖက္ဖို႔ မျပင္းတဲ့ က်မကို ဘယ္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကမွ စာက်က္ဖို႔ မတိုက္တြန္းခဲ့ရပဲ ကိုယ့္အသိနွင့္သာ ႀကိဳးစားလာခဲ့ပါတယ္။
က်မမိဘေတြဟာ အသက္ႀကီးျပီး ပင္ပင္ပန္းပန္း စီးပြားရွာေနရတာကို စာနာမိတဲ့အတြက္ က်မလုပ္နိုင္တဲ့ တာဝန္ကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး မျဖစ္ေစဘဲ မူလတန္းမွ အထက္တန္းအထိ နွစ္စဥ္နွစ္တိုင္း ေၾကပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ယေန႔ေခတ္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း အမ်ားစု
သင္ေထာက္ကူ ဆရာ ဆရာမမ်ား အကူညီျဖင့္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမ်ားကို အိမ္မွာ ျပန္ေလ့လာေနၾကေပမယ့္ က်မကေတာ့ မသိနားမလည္တဲ့ သင္ခန္းစာေတြကို ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ ဆရာ ဆရာမေတြ ကိုေမးရင္း တစ္ေန႔စာတစ္ေန႔သာ ပုံမွန္ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ့္မိဘ အေျခေနကို ကိုယ္အသိဆုံးျဖစ္တာေရာ ငယ္ငယ္ကတည္းကိုက ကိုယ္တိုင္ေလ့လာရတဲ့ 'self-study' ကိုအားသန္ခံတာေရာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မလိုအပ္ပဲ မိဘေတြကို အပိုေငြမကုန္ေစခဲ့ပါဘူး။ ဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ က်မကေတာ့ တစ္ဆယ္တန္း တစ္နွစ္ပတ္လုံ သူအ်ားေတြထက္ အအိပ္ပ်က္ခံ အစားပ်က္ခံ ႀကိဳးစား ခဲ့တဲ့အတြက္ ေအာင္စာရင္းထြက္မယ့္ မနက္ျဖန္အတြက္ ပိုရင္ခုန္ ပိုစိတ္လွုပ္ရွားေနမိတာပါ။ မနက္ေစာေစာ ေအာင္စာရင္း သြားၾကည့္ရမွာမွို႕ ေစာေစာအိပ္ဖို႔ အေမက တိုက္တြန္းခဲ့ေသာ္လည္း က်မကေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။ မနက္မိုးလင္းပိုင္းေရာက္မွတစ္ေရးအပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တာပါ ။ "ေအာင္ျပီေဟ့ ဂုဏ္ထူးနဲ႔ကို ေအာင္တာကြ" ဟ ုရက္ကြက္ထဲမွ ေအာင္စာရင္းၾကည့္ျပီးျပန္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ေအာ္သံေတြေၾကာင့္ က်မ အိပ္ယာမွ လန္႔နိုးသြားခဲ့ျပီး အေမနဲ႔အတူ ေအာင္စာရင္းၾကည့္ဖို႔ အျမန္ျပင္ဆင္ျပီး ထြက္ခဲ့ပါတယ္။

ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ မ်ားျပားလွတဲ့ လူအုပ္ေတြကို တိုးေဝွ႔ရင္း က်မခုံနံပါတ္ ရွိနိုင္ေလာက္တဲ့ blackboard ေနရာကိုၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ သခ်ာၤမွစျပီး ဇီဝေဗဒ အထိ ေလးခုေသာ ဂုဏ္ထူးေတြ တန္းစီေနတဲ့ က်မခုံနံပါတ္ေလးကို ေတြ႔လိုက္ရပါျပီ။ ဝမ္းသာလြန္းလို႔ အထက္ေအာက္ မမွာရေအာင္ အေသျခာ ၾကည့္ခဲ့ျပီး အေမနဲ႔အတူ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ အျပန္လမ္းမွာေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္လြန္းလို႔ က်မကို "ဟဲ့ ေျဖးေျဖးေလ်ွာက္ပါ ဟဲ့ "ဟုပင္အေမးက ေျပာမွသတိထားမိေတာ့ပါတယ္။ က်မရည္မွန္းထား ဆရာဝန္အမွတ္မွီခဲ့ ပါက ေဆးေက်ာင္း တတ္ခြင့္ရမည့္ အေတြေလး နွင့္ေပ်ာ္မိေနသလိုို "တစ္မိေပါက္ တစ္ေယာက္ထြန္း" သြားျပီးဟုေသာ အေတြးျဖင့္ အေမလည္း ဂုဏ္ယူေနမည္ထင္ပါသည္။ အေတြးကိုစီျဖင့္ က်မတို႔ သားအမိ အိမ္မွမိသားစု ထံသို႔ျပန္လာခဲ့ၾကပါသည္။
မူရင္းေရးသားသူ @jesminpoe