ကုိယ့္အားကိုကုိးပါ

တစ္ခါက ဘီလံုးငွက္မတစ္ေကာင္ဟာ သူ႔ရဲ႕သားသမီးေတြနဲ႔ ေျပာင္းခင္းထဲမွာ အသိုက္ဖြဲ႕ေနတယ္တဲ႔။
သူမရဲ႕သားသမီးေတြဟာ အရြယ္မေရာက္ မပ်ံႏုိင္ေသးခင္မွာ ေျပာင္းခင္းဟာ ရင္႔မွည့္လာျပီး ရိတ္သိမ္းခ်ိန္ ေရာက္လာသတဲ႔ ။
ဒါနဲ႔ ဘီလံုးငွက္မဟာ အစာရွာမထြက္မီ သားသမီးေတြကိုေအာက္ပါအတိုင္းေျပာတယ္။
“ဒီေျပာင္းခင္းကေန တို႔တေတြ ေျပာင္းၾကရမယ္ . . . ဘယ္ေတာ႔ ေျပာင္းရမယ္ဆိုတာကိုေတာ႔ မသိေသးဘူး။ ဒီအနားကို လာျပီးေျပာဆိုၾကတဲ႔ လယ္သမားေတြစကား မွတ္သားထားၾကပါ”
ညေန သူ႔အေမဘီလံုးငွက္မၾကီး ျပန္ေရာက္ေတာ႔ ငွက္ကေလးေတြကေျပာျပတယ္။
“အေမ. . . လယ္သမားၾကီးက သူ႔ရဲ႕သားကိုခိုင္းတယ္။ ေျပာင္းေတြရင့္မွည့္လို႔ ရိတ္သိမ္းခ်ိန္တန္ျပီ. . .
မိတ္ေဆြေတြကို မနက္ျဖန္လာကူရိတ္ဖို႔ အကူအညီ သြားေတာင္းတဲ႔’’
“ဟုတ္လား’’
“အေမရယ္…သားတို႔။သမီးတို႔ကို ေျပာင္းေပးပါ’’လို႔ငွက္ကေလးေတြက ေတာင္းပန္ေတာ့ အေမက…
“အင္း…ကိစၥမရွိေသးဘူး သားတိုု႔၊ သမီးတို႔ရယ္…’’လယ္သမားေတြဟာ မိတ္ေဆြ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကို အားကိုးရင္ ဘာမွအလုပ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ေသးဘူးလို႔ ေဖ်ာင္းဖ်လိုက္ေလသတဲ့။
ဒါနဲ႔ သူတို႔တေတြဟာ ေအးေဆးစြာ အိပ္ၾကတယ္။
ေနာက္တေန႔မွာလဲ ဘီလံုးငွက္မဟာ သားသမီးေတြကို ထံုးစံအတိုင္း လယ္သမားသားအဖ၇ဲ႔ စကား မွတ္သားထားၾကဖို႔မွာျပီး အစာရွာထြက္သြားသတဲ႔။
ညေနက်တဲ့အခါ သူ႔အေမ ဘီလံုးငွက္မၾကီး ျပန္ေရာက္ေတာ့ ငွက္ကေလးေတြကေျပာျပတယ္။
“အေမေရ . . . လယ္သမားၾကီးနဲ႔သူ႔ရဲ႕သားဟာ ေစာင့္ေနေပမယ့္ ဘယ္သူမွ မလာဘူး’’
“အေမေျပာသလိုေပါ့”
“ဟုတ္တယ္အေမ”
“ဒါနဲ႔လယ္သမားၾကီးကသူ႕၇ဲ႕သားကို
ခိုင္းျပန္တယ္။ ေဆြမ်ိဳးေတြကို မနက္ျဖန္လာကူရိတ္သိမ္းေပးဖို႔ အကူအညီသြားေတာင္းလို႔မွာတယ္။”
“ဟုတ္လား။”
“ဟုတ္တယ္ အေမရယ္..သားတို႔သမီးတို႔ကိုေျပာင္းေပးပါလို႔ ”ေတာင္းပန္ၾကျပန္တယ္။
ဒီတစ္ခါအေမက…
“ကိစၥမ၇ွိေသးပါဘူး သားတို႔သမီးတို႔…လယ္သမားဟာေဆြမိ်ဳးေတြကို အားကိုးတာပဲ.. .ဒါဆိုရင္ ဘာမွအလုပ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ေသးဘူး”လို႔ ႏွစ္သိမ့္ျပန္သတဲ့။
ဒါနဲ႔ သူတို႔တေတြဟာ အသိုက္မွာ ေအးေဆးစြာ အိပ္ၾကတယ္။
ေနာက္တေန႔မွာ ဘီလုံုးငွက္မဟာ အစာရွာမသြားမီ သားသမီးေတြကို ထံုးစံအတိုင္း လယ္သမား သားအဖရဲ႔ စကားကို ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္သားထားဖို႔ မွာတယ္။
ညေနဖက္ သူ႔အေမ ဘီလံုးငွက္မႀကီးျပန္ေရာက္ေတာ့ ငွက္ကေလးေတြက ေျပာျပတယ္။
“အေမေရ. . . လယ္သမားႀကီးနဲ႔ သူ႔ရဲ႕သားဟာ ေစာင့္ေနေပမယ့္ ဘယ္သူမွ မလာဘူး”
“ေအး. . .သူတို႔ဟာ ေဆြမိ်ဳးအာားကိုးတာကိုး”
“ဟုတ္တယ္အေမ...ဘယ္သူမွ မလာေတာ့ လယ္သမားႀကီးကသူ႔ရဲ႕သားကိုေျပာတယ္...မနက္ျဖန္ တို႔ႏွစ္ေရာက္ပဲ ေျပာင္းခင္းကိုရိတ္ၾကမယ္”တဲ႔…
“ဟုတ္လား...ဒါဆို သားတို႔သမီးတို႔ ေျပာင္းဖို႔အခ်ိန္ေရာက္လာျပီ”လို႔ေျပာကာ အသိုက္ေျပာင္းသြား ေလသတဲ့။

ဘာမဆို ကိုယ္တိုင္လုပ္မွ အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ဒါကို ေရွးကအယူအဆပါပဲလိုွ႔ ထင္ခ်င္ထင္ၾကမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအယူအဆေတြဟာေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ခုထက္ထိတိုင္ မွန္ေနဆဲပါပဲ။
လူေတြဟာ မိမိကိုယ္ကိုမိမိ အားမကိုးရင္ အလုပ္ျပီးစီးေလ့မရွိဘူး။ဒါ့ေၾကာင့္ ကုမၸဏီအမ်ားစုဟာ မိသားစုကုမၸဏီေတြ ျဖစ္ၾကတာကို ေတြ႕ရေပမယ္။ ဒါေတာင္ ေဆြမ်ိဳးအားကိုးလို႔ မရဘူး ဆိုတာ လူတိုင္း သိၾကတာပဲ။
တကယ္ေတာ့ လူေတြဟာ တစ္ဦးေကာင္း တစ္ေယာက္ေကာင္းနဲ႕ လုပ္လို႔မရတာေတြရွိတယ္။ စုေပါင္းလုပ္ၾကကိုင္ၾကလို႔ အကိ်ဳးျဖစ္ထြန္းၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဒီလိုစုေပါင္းလုပ္ျပီး စုေပါင္း အက်ိဳးခံစားရတဲ႔ ပံုစံကို သိေပမယ့္ လိုက္နာဖို႔ အေတာ္ခက္ခဲၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ဂ်ပန္ေရာက္စဥ္က ေျပာဆိုတဲ့စကားတစ္ခုကို နားထဲကမထြက္ဘူး။ “ဂ်ပန္သံုးေယာက္ ပူးေပါင္းမိရင္ ကုမၸဏီေထာင္တယ္.. .ျမန္မာ သံုးေယာက္ပူးေပါင္းမိရင္ ရန္ျဖစ္တယ္”တဲ့။
သူ႕စကားၾကားကာစေတာ့ စိတ္ဆိုးသလိုလိုပါပဲ။ ဒါေပမဲ့တကယ္တမ္း ေလ့လာတဲ့အခါ မွန္ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ သူ႔ကၽြန္ဘဝ အၾကာၾကီး ေရာက္ခဲ့တယ္။ စိတ္ဓာတ္ ရင့္က်က္တဲ့ အေလ့အက်င့္ေတြ မရၾကဘူး။ စိတ္ဝမ္းေတြကြဲေနတယ္။ ဒီအတြက္ ေကာင္းမြန္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ကိုပ်ိဳးေထာင္ရမယ္။
ေခတ္မီတိုးတက္တဲ့ ကမ႓ာႀကီးမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ရပ္တည္လို႔မရပါဘူး။တကယ္တမ္းတိုးတက္ခ်င္ရင္ စုေပါင္းလုပ္ကိုင္ တတ္ဖို႔လိုတယ္။ေဝမွ်ဖို႔ လိုတယ္။အုပ္ခ်ဳပ္တတ္ဖို႔ လိုတယ္။
တိုးတက္ႀကီးပြားဖို႔ မိမိကိုယ္ကုို အားကိုးသလို သူတပါး အကူအညီကိုလည္း ရေအာင္ယူတတ္ရမယ္။ မိမိႏုိင္ငံတိုးတက္ဖို႔ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြ ေလ့က်င့္ၾကရဦးမယ္။