ပညာသင္(၂)
အပိုင္း(၂)
ဦးေလးက ငါတူမငိုပါန႔ဲေတာ့ကြာ စက္မူ႔ေရာက္ေတာ့မယ္ ဟုတ္က့ဲဦးေလး ကြ်န္ေတာ္ရာက္ခ့ဲၿပီးမႏၲေလးစက္မူ႔ဇုံ တစ္ခါမွာမျမင္ဖူးတ့ဲ ကားႀကီးေတြ တစ္ေယာက္မွမသိတ့ဲ လူေတြ အုန္းအုန္းဒိုင္းဒိုင္းန႔ဲ နားပိတ္ၿပီးလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္ ေတြ႕လိုက္မိတယ္ ေပပြ စုတ္ျပတ္ ေနတ့ဲ အဝတ္အစား ေတြန႔ဲလူေတြ အမ်ားႀကီး ကြန္ေတာ္ဦးေလးကိုေမးၾကည့္လိုက္တယိ ဦးေလးသူတ္ုိ႔က ဘာလို႔မဲမဲေတြဝတ္ထားတာလဲ အလုပ္လုတ္လို႔ေပါ့ငါ့တူရာ (ေအာ္) ကြ်န္ေတာ္ထင္ထားတာက ကားေဘာ္ဒီ ဆိုတာ သန္႔သန္႔ျပန္ျပန္ အလုပ္တစ္ခုေပါ့ ေတြးထားတာန႔ဲတျခားျဖစ္ေနေတာ့စိတ္ပ်က္မိတယ္ ငါေရြးတာမွားၿပီးထင္တယ္ အလုပ္လုတ္ရမယ္ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ထဲဝင္ဖို႔ ေျခလွမ္းျပင္ေနစဥ္ အသံတစ္ခုၾကားလိုက္မိသည္ ကြ်န္ေတာ္ တုန္သြားတယ္
ဆရာျဖစ္ဟန္ တူသည့္လူကတပည့္တစ္ေယာက္အားဆဲလည္းဆဲ ရိုက္လည္းရိုက္ ကြ်န္ေတာ္ေၾကာက္သြားၿပီ
ေနာက္ျပန္လွည့္ခ်င္စိတ္ ၉၉ရာခိုင္ႏူန္း ေသျခားသေလာက္ျဖစ္ခ့ဲရတယ္ ဦးေလးကလာငါတူဆိုၿပီးဆြဲေခၚေတာ့သည္
ဆရာကေတာ္က ေဟာ ကိုေမာင္ျမင့္ ေရာက္လာၿပီးလား ဟုတ္အမ ကြ်န္ေတာ္တူေလးလာပို႔တာ ေအးေအးလာလာ အဲခ်ိန္တြင္ ဆရာျဖစ္သူအျပင္ကေနျပန္လာၿပီး အလုပ္လုတ္မွာမင္းလား ကြ်န္ေတာ္တုန္ေနၿပီ ဟုတ္ ဟုတ္က့ဲ မင္းအသက္ဘယ္ေလာက္လဲ ၁၁ႏွစ္ပါ အလုတ္ကပင္ပန္းမွာလုတ္ႏိုင္ပါမလား ဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္လုတ္ႏိုင္ပါတယ္ ေအးေအးပစၥည္းေတြေနရာခ်ထား ၿပီးရင္ အလုတ္ဝတ္လဲလာခ့ဲ ဟုတ္က့ဲ ဆရာ ဟုေျပာၿပီး အဝတ္ထုတ္ေတြေနရာခ်ၿပီး သက္ျပင္းေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ၿပီးခနထိုင္ေနမိေတာ့သည္။
အစဥ္ေလးစားလၽွက္
kosoemoeaung
