လမင္းငိုတဲ့ည အပိုင္း ၁
လမင္းငိုတဲ့ည
အပိုင္း ၁
"အိန္ဂ်ယ္ ေစတန္ေရာက္ေနတယ္"
အိမ္ထဲဝင္လာေသာအိန္ဂ်ယ္တစ္ေယာက္အေဒၚျဖစ္သူမို႔မို႔ေဆြ၏စကားေၾကာင့္လူတစ္ကိုယ္လံုးေတာင့္ေတာင့္ေလးျဖစ္သြားကာလက္ထဲမွအိတ္ကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ သူမ၏ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ေစတန္ဆိုသည့္နာမည္မၾကားရသည္မွာခုႏွစ္ႏွစ္ေလာက္႐ွိၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ေအးခ်မ္းေနသည္ဟုထင္ရေသာလည္း ေစတန္ျပန္ေပၚလာေသာအခါမွာပူေလာင္ေနသည္ဟုထင္ရျပန္သည္။
"သူအခုဘယ္မွာလဲ အန္တီမို႔"
"သူ႔အခန္းထဲမွာ"
"အိန္ဂ်ယ္ပင္းပန္းလို႔နားခ်င္ေနၿပီ မနက္က်မွသူ႔ကိုေတြ႔မယ္ သူေမးလာရင္အိန္ဂ်ယ္ မ႐ွိဘူးလို႔ေျပာေပးထားပါ"
သူမေျပာၿပီးအခန္းထဲဝင္လာကာအိတ္ကိုစားပြဲေပၚတြင္တင္လိုက္ၿပီးအိပ္ယာထက္လွဲလိုက္သည္။ သူမကလက္ကိုႏွဖူးေပၚတင္၍အတိတ္ဆီသို႔စိတ္ေရာက္သြားေတာ့သည္။
....................။.....................
"ဝါး ဝါး"
"ကေလးကအရမ္းငိုေနတယ္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"မသိဘူး အိမ္ေပၚကမမႀကီးၾကားရင္ငါတို႔ကိုဆူေတာ့မွာပဲ"
ဒ႐ုိင္ဘာဦးေသာင္းကထမင္းခ်က္ေဒၚနန္းကိုေျပာလိုက္သည္။ ေဒၚနန္းလက္ထဲက လသားအရြယ္ကေလးေလးကိုအိမ္ေ႐ွ႕႐ွိျခင္းတစ္ျခင္းထဲတြင္ေတြ႔၍ေဒၚနန္းကယူလာျခင္းျဖစ္သည္။
"ဒါဆို ဒီအတိုင္းပဲထားရမွာလား"
"မသိဘူး"
"႐ွင့္ကိုေျပာလိုက္ရင္မသိတာႀကီးပဲ"
"ဟင္ မနန္း ဘယ္သြားမလို႔လဲ"
"မမႀကီးဆီသြားမလို႔ "
"ဟာ နင္ပ်ားအံုကိုတုတ္နဲ႔ထိုးေနသလိုျဖစ္မယ္"
ဦးေသာင္းဘယ္လိုေျပာေျပာမနန္းကေတာ့အိမ္ႀကီးဆီသို႔ကေလးကိုခ်ီ၍ထြက္သြားသည္။
....................။...................
"ေဖႀကီး ၾကည့္ပါဦး သမီးေလးကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္"
"ေမႀကီးခ်စ္ရင္ေမြးစားေပါ့ ကိုယ္သေဘာတူတယ္"
မမႀကီးတို႔လင္မယားက ကေလးကိုခ်ီ၍သေဘာေတြက်ေနစဥ္သံုးႏွစ္အရြယ္သားအငယ္ကသူမတို႔ႏွင့္ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္႐ွိၿပီးကေလးကိုမ်က္ေတာင္းမခတ္ၾကည့္ေနသည္။ က်န္သည့္သားမ်ားက ကေလးကိုဂ႐ုမစိုက္ၾကေပ။
"သားတို႔ေရ လာၾကကြယ္ သားတို႔ညီမေလးကိုလာၾကည့္ၾက"
မိခင္ျဖစ္သူစကားေၾကာင့္သားသံုးေယာက္မိခင္နားေရာက္သြားေသာလည္းအငယ္ဆံုးသားကေနရာတြင္ေတာင့္ေတာင့္ေလးရပ္ေနသည္။
"သမီးလိုခ်င္တဲ့ ေမေမ့ကိုဘုရားကေပးတာဆိုေတာ့ သူ႔ကိုအိန္ဂ်ယ္လို႔ေပးမယ္ ႀကိဳက္ၾကလား"
သားသံုးေယာက္ကေခါင္းၿပိဳင္းတူညိတ္လိုက္ခ်ိန္အငယ္ဆံုးသားကသူတို႔ကိုေက်ာခိုင္းကာထြက္သြားေတာ့သည္။
....................။.................
"အိန္ဂ်ယ္မ"
"႐ွင္ ကိုကို"
အေပၚထပ္မွအစ္ကိုအငယ္ေခၚသံေၾကာင့္သူမဂါဝန္႐ွည္ကိုလက္တစ္ဖက္ျဖင့္မကာအေပၚထပ္သို႔တက္ေျပးလာခဲ့သည္။
"ကိုကို "
"လာစမ္း ေျမပံုငါ့ကိုဆြဲေပးစမ္း"
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ ကိုကို"
သူမက စားပြဲေပၚတြင္႐ွိေသာပထဝီစာအုပ္ထဲကေျမပံုကိုၾကည့္ၿပီးလက္တုန္တုန္ရင္ရင္ႏွင့္ဆြဲေပးေနသည္။
"တူေအာင္ဆြဲ မတူလို႔ကေတာ့ ေတြ႔လား"
သူမမ်က္ႏွာနား.လက္သီးဆုတ္၍ေျပာေနေသာအစ္ကိုျဖစ္သူကိုမၾကည့္ရဲပဲေခါင္းသာညိတ္ျပလိုက္သည္။
"ငါက နင္နဲ႔အတန္းတူတယ္ဆိုၿပီး ဘဝင္စြတ္မျမင့္ေနနဲ႔ ငါေနမေကာင္းလို႔ ေက်ာင္းေတြေအာက္ေနရတာ နင္သိတယ္မဟုတ္လား "
"သိ သိပါတယ္"
သူမ၏အစ္ကိုအငယ္ဆံုးကသူမထက္သံုးႏွစ္ႀကီးေပမည့္ ငွက္ဖ်ားေရာဂါေၾကာင့္ ေက်ာင္းမတက္နိင္ပဲခဏခဏကုေနရသျဖင့္ သူမႏွင့္အတူေျခာက္တန္းကိုတက္ရသည့္အထိျဖစ္လာရသည္။ သူမကဆယ့္တစ္ႏွစ္အရြယ္ေရာက္ေနၿပီ၊အစ္ကိုငယ္ကဆယ့္ေလးႏွစ္ပင္႐ွိေနသည္။ က်န္သည့္အစ္မႊာအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ကသူမထက္ေျခာက္ႏွစ္ႀကီးၿပီးအစ္ကိုႀကီးကသူမထက္ကိုးႏွစ္ႀကီးသည္။
"ျဖန္း"
"အေမ့"
စားပြဲကိုေပတံႏွင့္႐ုိက္လိုက္ေသာေၾကာင့္သူမ လန္႔သြားသည္။
"စိတ္ကဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ မေျပာခ်င္ဘူး ေသခ်ာတူေအာင္ဆြဲ ေအးနင့္ပံုကငါ့ပံုထက္ေကာင္းေနရင္ ေတြ႔မယ္"
လက္သီးတျပျပႏွင့္သူမကိုၿခိမ္းေျခာက္ေနေသာအစ္ကိုျဖစ္သူကိုေမာ့မၾကည့္ရဲပဲသူမပံုသာဆြဲေနလိုက္ေတာ့သည္။
...................။....................
"အိန္ဂ်ယ္မ ငါ့လြယ္အိတ္လာသယ္ေပးစမ္း"
"ဟုတ္ကဲ့ ကိုကို"
လြယ္အိတ္ႏွစ္အိတ္လြယ္ကာအိမ္သို႔ျပန္ေရာက္လာၿပီး မိခင္ျဖစ္သူ၏ညီမကအစ္ကိုငယ္ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ကာ
"မဝင္းေရ ကေလးေတြျပန္လာၿပီ ထမင္းပြဲျပင္ေတာ့"
သူမကအစ္ကိုငယ္အခန္းထဲအျမန္အိတ္ကိုထားလိုက္ၿပီးသူမအခန္းထဲအိတ္ကိုထားကာေအာက္ထပ္သို႔ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။
"အိန္ဂ်ယ္ ဘယ္မွာလည္းနင့္ေစတန္"
"အန္တီမို႔ကလည္း တိုးတိုးေျပာပါ ကိုကိုၾကာရင္စိတ္ဆိုးေနဦးမယ္"
"အို သိသိေတာ္ ညည္းကိုအရမ္းနိင္စားေနတာမသိဘူးထင္ေနလား မမကလည္းခက္ပါတယ္ စကၤာပူကသူ႔ေယာက်္ားကိုစိတ္မခ်ဘူးဆိုၿပီးေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္သြားတာ အိန္ဂ်ယ္ေလးဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္မွန္းမသိေတာ့ဘူး"
"အန္တီမို႔တစ္ေယာက္လံုး႐ွိတာပဲ အိန္ဂ်ယ္အားမငယ္ပါဘူး"
"ညည္းေလးကအစ္ကိုထိရင္မရဘူး ဟိုကေတာ့ မေျပာခ်င္ပါဘူးေအ"
ေဒၚမို႔မို႔ေဆြကခါးေထာက္၍တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ေျပာလိုက္သည္။
"ဒီေန႔ဘာခ်က္လဲ"
"စားပြဲေပၚမွာ႐ွိတာခ်က္တယ္"
အစ္ကိုငယ္၏စကားကိုေဒၚမို႔မို႔ေဆြကဘုေတာ့လိုက္သျဖင့္အစ္ကိုငယ္ကမ်က္ႏွာကိုမဲ့လိုက္ၿပီး
"အိန္ဂ်ယ္မ ငါႀကိဳက္တာမပါဘူး အျပင္မွာေၾကးအိုးသြားဝယ္ေပး"
"ဟိတ္ စားခ်င္စားမစားခ်င္ေန ျပန္လာတာခ်င္အတူတူ သူလည္းဗိုက္ဆာေနတာ သြားမဝယ္ခိုင္းနဲ႔"
"ဒီမွာအန္တီမိုး"
အစ္ကိုငယ္ကေဒၚမို႔မို႔ေဆြနားကပ္ကာ
"ဘယ္သူကအရင္းလဲ ဘယ္သူကမရင္းတာလဲ ေျပာျပဖို႔မလိုဘူးထင္တယ္ ေဘးကလူေတြ႐ွိေနလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကိုဆက္ဆံတာမဟုတ္ဘူး"
သူေျပာၿပီးအိန္ဂ်ယ့္ကိုမၾကည္ ၾကည့္ၾကည့္ကာထြက္သြားသည္။
"အန္တီမို႔ သူကဘာျဖစ္လို႔အိန္ဂ်ယ့္ကိုၾကည့္လို႔မရတာလဲ ဒီညီမေလးတစ္ေယာက္ပဲ႐ွိတာ"
"ညည္းနဲ႔ဘာမွမဆိုင္ဘူး လုပ္စရာ႐ွိတာသြားလုပ္ အိန္ဂ်ယ္ ၿပီးရင္အန္တီ့အခန္းထဲလာခဲ့"
အိန္ဂ်ယ့္ကိုေမြးစားၿပီးေနာက္သူမတို႔ေတြအိမ္ေျပာင္းလာခဲ့ၿပီးအိမ္အကူေတြကိုပါလဲလိုက္သည့္အတြက္ဘယ္သူမ်ွသူမကိုေမြးစားသမီးမွန္းမသိၾကေပ။
..................။................
"အိန္ဂ်ယ္မ"
"႐ွင္ ကိုကို"
"ငါ့အခန္းထဲဘယ္သူဝင္႐ွင္းတာလဲ"
"ႏု ႏုႏု ႐ွင္းတာထင္တယ္"
"သူတို႔အားလံုးကိုေျပာလိုက္ ဘယ္သူ႔မွငါ့အခန္းထဲမဝင္ရဘူး နင္ပဲငါ့အခန္းထဲဝင္ၿပီး ေဝရာေဝစၦလုပ္ေပး"
"ဟဲ့ နင္အဲ့လိုခိုင္ရေအာင္ သူကနင့္ကြၽန္လား ၿပီးေတာ့ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲလည္းေျဖရဦးမယ္ နင့္လိုအေလလိုက္ေနတာမဟုတ္ဘူး".
"အန္တီမို႔ ေတာ္ၿပီ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ဆိုးေအာင္ လာမေျပာနဲ႔ေတာ့ အိန္ဂ်ယ္မ ငါ့အခန္းထဲကိုနင္ကလြဲလို႔ဘယ္သူ႔မွမဝင္ခိုင္းနဲ႔"
သူကေျပာၿပီးထြက္သြားသျဖင့္ေဒၚမို႔မို႔ေဆြလက္ႏွင့္ရင္ဘတ္ကိုဖိကာ
"အိန္ဂ်ယ္ ညည္းလည္းဝဋ္ေႂကြးတစ္မ်ိဳးပဲ ခံေပဦးေတာ့"
သူမကေတာ့အေဒၚျဖစ္သူေျပာေသာဝဋ္ေႂကြးတစ္မ်ိဳးကို စိတ္မသက္မသာခံယူေနမိေတာ့သည္။ သူမ၏အစ္ကိုသံုးေယာက္ကသူမကိုဂ႐ုမစိုက္သည့္အျပင္သူမကိုေအးတယ္ပူတယ္မေျပာသည့္အတြက္သက္သာေနသည္ဟုထင္မိသည္။
"အိန္ဂ်ယ္ ေစတန္ေရာ"
"ဒီမွာ မမတုတ္ ကိုကို႔ကိုေစတန္လို႔မေခၚပါနဲ႔ အန္တီမို႔ေခၚတာေတာင္ႀကိဳက္တာမဟုတ္ဘူး ေနာက္မေခၚပါနဲ႔"
အိမ္အကူမတုတ္ကအိန္ဂ်ယ့္စကားေၾကာင့္မ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး
"မသိလို႔ပါ ေနာက္မေခၚပါဘူး"
ေဘးကအိမ္အကူမနီကိုလက္တို္႔ကာမီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္သြားသည္။ သူမကစာအုပ္ေဘးခ်၍အစ္ကိုငယ္၏အဝတ္ေတြကိုမီးပူတိုက္ေပးေနရသည္။
"အိန္ဂ်ယ္မ"
"ဟင္ ကိုကို"
"အဝတ္ကိုျပန္႔ေအာင္တိုက္ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ျပန္တိုက္ရမွာမဟုတ္ဘူး ျပန္ေလ်ွာ္ၿပီး ျပန္တိုက္ရမွာ"
အစ္ကိုအငယ္ကေျပာၿပီးထြက္သြားသျဖင့္ သူမကတိုက္ၿပီးသားအဝတ္ေတြကိုျပန္ျဖန္႔ကာျပန္ေသခ်ာတိုက္လိုက္သည္။
"လူၾကားလို႔မွေကာင္းရဲ႕လားမမရယ္ မမသားအငယ္ဆံုးေလ သူ႔ကိုယ္သူေစတန္ဆိုၿပီး ရန္ျဖစ္တာ အခုညီမေလးပဲလိုက္႐ွင္းေနရတယ္"
အေဒၚျဖစ္သူကဖုန္းေျပာၿပီးအေပၚထပ္သို႔တက္လာသျဖင့္သူမမီးပူတိုက္ကာနားစြင့္လိုက္သည္။
"ဟုတ္ပါတယ္ အဲ့ဒီ့နာမည္ကြၽန္မေပးထားတယ္ဆိုတာမွန္တယ္ သူမသိေလာက္ဘူးထင္တာေပါ့ ဘယ္သူ႔မွသူ႔အေ႐ွ႕မေခၚပါဘူး အခုေတာ့ ရန္ပြဲေတြစိပ္ေနၿပီ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"................"
"မမပဲေျပာေတာ့ ညီမေလးေျပာရင္သူနားေထာင္မွာမဟုတ္ဘူး သားႀကီးကသူ႔ေကာင္မေလးကိုသြားေတာင္းေပးပါလို႔ေျပာေနတယ္ မမသြားေတာင္းမွာလား ညီမေလးေတာင္းေပးရမွာလား"
ေဒၚမို႔မို႔ေဆြ တစ္ဖက္ကစကားကိုၿငိမ္သက္စြာနားေထာင္ၿပီးသက္ပ်င္းခ်လိုက္မိသည္။ အိန္ဂ်ယ္ကအဝတ္ေတြကိုမီးပူတိုက္ၿပီးသည့္အတြက္အစ္ကိုငယ္၏အခန္းထဲသို႔အဝတ္ေတြယူကာဝင္သြားသည္။
ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္
အတိတ္ဆီအေတြးေရာက္ေနရာမွတံခါးေခါက္သံေၾကာင့္သူမအိပ္ယာမွထထိုင္လိုက္သည္။
"ဘယ္သူလဲ ဝင္လာခဲ့ေလ"
သူမ ေျပာလိုက္ေပမည့္ အခန္းအျပင္ကၿငိမ္သက္ေနသျဖင့္သူမအခန္းတံခါးကိုအဖြင့္ အခန္းဝမွလူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္သူမမ်က္လံုးေလးျပဴ းကာၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။
ဆက္ရန္
ေက်းဇူးတင္လ်က္ ႏိုဒါရီ UK
29.12.17