Ho mi ankaŭ ĝuis la praktikadon je kurado dum la antaŭaj jaroj, ne profesie aŭ konkure, nur kiel ĉiutaga ĝuinda kutimo ĉar estas belega kaj longa monto ĉirkaŭ mi, kaj kuri tie estas mirinda sperto.
Tamen mi devis haltigi tiun praktikon pro tempomanko. Mi esperas reaktivigi ĝin iam baldaŭ. Ja tio donas pli belan ekziston.
Mi gxuas kuradon diversmaniere: plej ofte kun amikoj, babilante. Fojfoje sola, auxskultante sonlibrojn. Fojfoje kvazaux meditado. Fojfoje tute ne ;-) sed tiam mi tamen gxuas la alvenon kaj la bonan postkuradan senton :-)
Ho jes, ankaŭ mi konas tiun senton. Kelkfoje, kiam mi ekzercas en naturo, ĝi estiĝas ekstaza kaj tio havas transcendan valoron por mi.
Tial mi ĉiam penas daŭrigi en mia vivo ĉiutage almenaŭ mian jogan praktikadon, el kiu mi tiras ankaŭ tian belan senton de ena pleneco.
Daŭrigu do, kara amikino, tio ĉiam estos bona maniero travivi ĉi tiun vivon.