Hayal Kırıklığım[Cointurk 26. Projesi][kamilaga#1018]

23 Nisan benim en anlamlı bulduğum bayram. Çünkü, çocukların da hayatımızın birer parçası olduğunu ve geleceği onların oluşturduğunu bizlere hatırlatıyor. Ağaç yaşken eğilir atasözünden de yola çıkarsak çocuklara vereceğimiz olumlu ya da olumsuz her şeyin ilerde karşılığını alacağız.

Tabi bu düşüncelerimin hiçbirisini çocukken düşünemiyordum. Bizler için 23 Nisan renkli renkli giyilen kıyafetler, her telden müzikler, eğlenceler ve Türk Bayrakları ile donatılmış bir şehirdi. Benim yaşadığım yerde de 23 Nisan en büyük coşkusuyla kutlanıyordu. Benim anım ise benim ile dolaylı yoldan ilgili.

23 Nisan için günler öncesinden hazırlıklara başlamıştık. İkişerli partnerler şeklinde dans edecektik. Sıkı bir çalışmadan geçtik. Çalışmalarımız kadar kıyafetlerimiz, ortam ve müzikler de çok iyi seçilmişti. 23 Nisan günü herkes gibi ben de çok heyecanlıydım. Sıra bize geldiğinde resmen kalbim ağzımda atıyordu. Sahneye çıktık ve dansımızı sergilemeye başladık. Başladık başlamasına ama benimle dans edecek olan çocuk ailesine dalmış sürekli el sallıyor, “anne!” “baba!” diye sesleniyordu. Tabi bu hem sinirimi hem moralimi bozdu. Öğretmenimiz gelip uyarsa da durum değişmedi. Çocuk bütün dans boyunca ailesini bense çocuğu seyrettim. Yani bütün çalışmalarım çöp oldu.

Tabi bu olaydan sonra ailem yanıma gelip moral vermeye çalıştı ama günüm başlamadan bitmişti. Günümle beraber dans ettiğim arkadaşım da benim için bitti ve uzun bir süre hiç konuşmadım.

image source