Het meisje in het ijs - Robert Bryndza, recensie
Een jongeman die op weg is naar zijn werk ontdekt in een vijver van een park in Zuid Londen het lichaam van een jonge vrouw, bevroren in het ijs. Met haar dode ogen kijkt ze de wereld in en haar lippen zijn open alsof ze op het laatste moment nog iets wilde zeggen. Rechercheur Erika Foster wordt op de zaak gezet en zij ontdekt dat het slachtoffer Andrea Douglas-Brown is, een telg uit een voorname en invloedrijke familie.
De manier waarop Erika het onderzoek aanpakt kan de goedkeuring van de familie Douglas-Brown en haar eigen superieuren niet wegdragen. Ook als zij ontdekt dat de moord op een aantal prostituees aan de dood van Andrea gekoppeld kan worden, is dat geen reden om haar lijn van onderzoek goed te keuren. Erika, die nog dagelijks de gevolgen ondervindt van een politieonderzoek dat verkeerd afliep en waarbij haar man om het leven kwam, moet vrezen voor haar toekomst bij de Londense politie maar zet het onderzoek toch door.
Het meisje in het ijs is het eerste boek van een serie over politievrouw Erika Foster, geschreven door de Engelse misdaadauteur Robert Bryndzna. Het boek is een groot succes. De schrijfstijl van Bryndza is recht toe recht aan zonder enige franje. Hij slaagt er met deze stijl in om je vanaf het begin meteen in te palmen, je kunt het boek nauwelijks wegleggen. Het is een pageturner van de bovenste plank en dat is de grote kracht van deze thriller. Toch bekruipt je na een aantal hoofdstukken het gevoel dat er zaken zijn die niet helemaal kloppen. Na het min of meer voorspelbare en slordig uitgewerkte einde blijf je dan ook zitten met een onbevredigend gevoel.
Erika Foster is een getraumatiseerde rechercheur die vanuit Manchester naar Londen is overgeplaatst om de draad van het politiewerk weer op te pakken. Het is eigenlijk onbegrijpelijk dat een rechercheur die nog midden in een rouwverwerkingsproces zit en die in een geheel nieuwe omgeving met nieuwe collega’s terecht komt, een dergelijk zwaar onderzoek krijgt toebedeeld. De nogal eigenzinnige Erika is daarnaast nou ook niet bepaald het schoolvoorbeeld van fijngevoeligheid in de omgang met slachtoffers en collega’s en dat frustreert het onderzoek in ernstige mate.
Een ander storend aspect in het verhaal is de snelle afwisseling van gebeurtenissen en scenes. Het gaat allemaal zo vlug dat de tijdlijn onder druk komt te staan en soms aantoonbaar niet klopt.
Er wordt regelmatig beweerd dat misdaadliteratuur geen echte literatuur is. Ik ben het met deze stelling niet eens maar moet wel erkennen dat Het meisje in het ijs een perfect voorbeeld is van wat genoemde critici bedoelen. Robert Bryndza maakt opvallend weinig gebruik van de vele mogelijkheden die een taal biedt om een verhaal kwalitatief naar een hoger plan te tillen en er schoonheid en kracht aan toe te voegen.
Het meisje in het ijs is een redelijk spannende thriller die lekker leest maar die teveel, soms irriterende, mankementen vertoont om boven de middelmaat uit te stijgen.