Twijfel als hoger opgeleide gerust aan je kennis, vaardigheden en besluitvorming/conclusies.

Sowieso siert bescheidenheid de mens.
Maar waar het hoger opgeleiden betreft, zou men best een toontje lager mogen zingen.
Niet dat de lager opgeleiden de juiste toon aanslaan, maar de hoger opgeleiden wanen zich beter en meer kundig.
De hele zomer verbaas ik me al over hoe pedagogische kennis bezitten blijkbaar niet leidt naar een goed inzichtelijk opvoedkundige ouder.
Diverse gesprekken heb ik gevoerd over mijn waarnemingen en welke inbreuk er op mijn emoties gemaakt werd.
Die gesprekken zijn nu ten einde gekomen.
Zij had mij al op een laag pitje. Zij zal beweren dat er tijdgebrek was, dat ze wilde opschieten omdat mijn kater onderhand ook wel weer eens op de bank wil liggen.
Maar het zijn smoezen, als zij mijn welzijn en dat van mijn katten voor ogen zou hebben zou zij 3 weken geleden, toen daarover gesproken werd, al besloten hebben haar hond 2 weken geleden weer onder eigen hoede te nemen.
Van de week kreeg ik alles wat ik besproken had teruggelegd op eigen bordje. Niet iets nieuws, niet iets dat echt mijn tekortkoming is. Het is een, aan mij, bekende strategie om vooral geen hand in eigen boezem te hoeven steken.
En zo liet deze hoog opgeleide dame mij weten hoe geconditioneerd en geblokkeerd zij werkelijk is.

Zoals iedereen heb ik mijn fouten. De mijne, dus anders dan de jouwe.
En de jouwe merk ik op met dezelfde mentaliteit als ik mijn eigen fouten opmerk.
Ik herstel mijn eigen fouten.
Ook als een ander mij wijst op fouten die daadwerkelijk de mijne zijn.
De meeste mensen zien wel de splinter in het oog van de ander, maar de balk in het eigen oog ontkent men/negeert men. Zelfs al is men zich bewust van de gemaakte fouten, dan nog zal herstel van de fout geen aandacht krijgen.
Da's de mentaliteit gangbaar in onze maatschappij.
Een sorry moet dan volstaan om vervolgens door te gaan met het foute gedrag/mentaliteit.
20 jaar geleden moesten ministers bv. nog aftreden als zij een fout begaan hadden. Natuurlijk was zo'n minister een zondebok en kreeg daarna een goed betaalde baan in het bedrijfsleven of een positie met aanzien.
30 jaar geleden kreeg je als werknemer de kans je fout te herstellen maar dat veranderde in de navolgende 10 jaar naar direct ontslagen worden.
Fouten herstellen, da's niet meer gangbaar.
En zo ook onder het volk, de mensen onder elkaar.
We maken fouten.
We nemen de tijd om te overdenken (voor wie die tijd heeft).
En we kunnen de fouten herstellen en de banden aanhalen.
Dat kunnen we doen.
Maar waarom zouden we?
Veel gemakkelijker om elkaar links te laten liggen.
En gezien de vele opgeblazen houdingen kies ook ik daarvoor.
Zelden doe ik een stap in de richting van een ander nadat het goed mis gegaan is.
Nu heb ik dat toevallig laatst maar weer eens gedaan, echter mag dat nog geen enkele vrucht afwerpen.
En dat is ok. Dat betekent alleen maar dat mijn woorden; mijn werk, niet voor deze generatie is maar voor toekomstige generaties, naar grote waarschijnlijkheid zeer realistisch, zijn.

Ik houd mij bezig de CP in kaart te brengen en erachter te komen hoe de contacten binnen de CP hun uitwerking hebben op het dagelijks bestaan.
Hoe ik dat doe laat zich raden maar Babette vertelde mij hoe ik dat doe.
Zij weet het, hoe ik dat doe.
Hoewel ze niet of nauwelijks de tijd genomen heeft me te leren kennen.
Ze had ingeschat dat ik een behulpzaam mens ben. En dat ben ik.
Maar ik houd niet van misbruikt worden.
Mijn behulpzaamheid strekt zich niet tot de oppervlakte van voor een hondje zorgen. Mijn belangstelling voor mensen is daarvoor te diepgaand.
Maar Babette blijkt een mens dat graag anderen voor zich laat rennen.
Ze zal het ontkennen.
En twijfel vooral niet aan haar expertise in de opvoed- of onderwijskunde.
Dan krijg je vanzelf terug dat je er zelf niets van weet.
Ook haar ex heeft aangegeven dat haar opvoedkunde nogal wat inzichtelijkheid mist.
En ze zorgt voor dezelfde tweedeling tussen haar eigen kinderen als vroeger haar familie tussen haar en haar broer teweegbracht.
Het egoïsme dat zij voert is uit verschillende redeneringen te halen die zij mij kenbaar maakte.
En de arrogantie ligt 'm in het willen overstemmen van mijn woorden. Zij wil niet weten hoe een ander denkt over haar beslissingen, haar handelen of haar denken omdat haar eigen zeepbel dan zal springen.
De zeepbel dat een universitaire opleiding ook daadwerkelijk kennis en vaardigheden met zich zal meebrengen.
Helaas blijkt mij regelmatig, niet alleen bij haar dus, dat universitair opgeleide mensen alles behalve objectief, zelfstandig denkend of vaardig in hun vakgebied staan.
Het is de conditionering.
Eerst is daar de conditionering dat een hogere opleiding ook feitelijk meer kennis en vaardigheden biedt. En daarna is daar de conditionering binnen de opleiding die de opgeleide wegleidt van zelfstandig denken, uitzoeken en uitproberen.
En vooral in de uitprobeer-fase, die ik dagelijks doorloop, moet je objectief naar eigen handelen en besluitvorming kunnen kijken. Wanneer dan blijkt dat het behaalde resultaat niet helemaal is wat je in gedachten had, dan zul je een andere oplossing moeten verzinnen.
En zo ben ik de hele zomer bezig geweest met een ongeleid projectiel van een hondje te leiden naar een goed opgevoed en beheerster exemplaar.
In de paar maanden dat ik daarmee bezig ben, ben ik een heel eind gekomen.
Zij heeft nog een aantal punten waarop verdere training en begeleiding nodig is, maar inmiddels is het zo dat de mens haar uitlaat i.p.v. andersom.
Die tijd zal ik niet besteden.

Projectiegedrag komt bij mij keihard binnen, zoals elk gedrag tot in de puntjes binnenkomt en elke grensoverschrijding in gevoel waargenomen wordt. Gevoel, niet de emotie. Gevoel zijn de binnenkomende zielen. De emotie is puur de mijne.
Projectiegedrag, het doet niet alleen onrecht aan de ontvanger ervan. De mens die projecteert doet, in mijn ogen, zichzelf zwaar tekort in de eigen persoonlijke ontwikkeling.
Ogenschijnlijk kan alles van een leien dakje gaan, je huis wordt door veel mensen opgeknapt, je hond is onder de pannen bij een “vriendin”, je hebt een goed inkomen maar met de persoonlijke ontwikkeling is het maar armoedig gesteld.
En zo is dat voor de meeste mensen. Niet alleen voor de hoger opgeleiden, maar zeker ook voor een magazijn medewerker bij de AH bv..
Hoewel de magazijn medewerker tijdens het vakken vullen vrij de eigen gedachten kan laten gaan over het leven, heeft deze niet de tijd of de fut om te zoeken naar kennis, naar andermans inzichten, naar hoe de maatschappij feitelijk draait en om welke belangen het werkelijk gaat.
De hoger opgeleide houdt zich in de regel vast aan het feit dat zij hoog opgeleid zijn en dus wetende zijn.
De kortzichtige tunnelvisie blijft de status quo in beide gevallen.
Wanneer men dan gewezen wordt op zaken die anders zullen uitpakken dan beoogt, dan is men niet bij machte te incasseren.
Blokkades worden door mimiek en lichaamshouding zichtbaar gemaakt hoewel de woorden anders luiden.
Kinderen worden dan begeleid naar een geblokkeerde (kritiek afwijzende) levenshouding waardoor de status quo ook voor de volgende generatie gegarandeerd is.
In situaties waarin men zich onmachtig voelt zal ook die generatie de eigen tekortkomingen projecteren bij aanhoudende kritische opmerkingen.
Hoe armlastig blijkt dan de emotionele bewustzijnsvorming?
Door mijn ogen gezien, zeer armlastig.
Omdat men blokkeert is er geen ontvankelijkheid.
En in de afwijzing ligt de zelfontkenning duidelijk aan de oppervlakte.
Niet alleen de erkenning van het eigen zelf blijft achterwege, ook de erkenning van andermans persoonlijkheid/expertise ontkent men met een dergelijke levenshouding.
Want het is een levenshouding, dat zelfbedrog voeren.
En het wordt gestimuleerd vanuit vele hoeken.
Overheid, zorginstellingen, opleidingsinstituten, media o.a. doen hier allemaal een duit in het zakje.
De meeste mensen zien niet de mogelijkheid om daaronder uit te komen. Ze moeten wel mee anders komt er geen brood op de plank.
Ze moeten wel mee anders wordt hun het leven moeilijk gemaakt.
En dat duidt op een stuk gemakzucht onder het volk.
Wat dan weer leidt tot het in stand houden van de status quo.

Van wie moet dan de verandering eigenlijk komen?
Vanuit de overheid gaat dat niet tot stand komen aangezien zij belangen dienen die niet de belangen van het volk zijn.
De overheid bepaald welke “wetenschap” toepassing zal krijgen. Dus ook vanuit de wetenschap hoef je niet veel verandering te verwachten.
De overheid bepaald ook de eisen waaraan opleidingen moeten voldoen.
En de overheid bepaald hoe jij je kind opvoed en vooral wat je niet mag doen.
Maar ….
In Nederland zijn de mensen vrij om te doen wat ze willen en te zeggen wat ze willen... toch?
Of toch niet?
Niet.
Je bent zo vrij als de keuzes die je voorgehouden worden.
Zo kun je bij het afsluiten van een contract via internet aangegaan, kiezen voor automatische betaling of automatische betaling.
Ervaar je de noodzaak aan zelfverdediging/noodweer te doen, dan is er iemand anders die achteraf, over jouw beslissing daartoe over te gaan, denkt te moeten oordelen.
Wil je morgen op vakantie dan zal je baas je zeggen dat je veel te laat bent om dat kenbaar te maken.
Ben je een mens dat later op de dag pas echt lekker functioneert dan heb je pech want de werktijden zijn door je baas bepaald.
Is een familielid ziek dan zul je in de ca. 4 uurtjes “vrije” tijd per dag de zorg moeten verlenen tenzij je vakantiedagen opneemt. Maar daar heb je er ook maar ca. 23p/j van.
We leven in een omgekeerde wereld.
Waar andere diersoorten in de regel 4 uurtjes per dag de tijd besteden brood op de plank te brengen, daar besteed de mens 4 uurtjes per dag aan vrije tijd.
Tja, ik vind het niet gek dat mensen zichzelf voorbij lopen.

Afsluitend; Hoe lossen we het op?
Zoals gezegd, deze generaties gaan het niet oplossen.
Teveel arrogantie, teveel zelfverheerlijking, teveel blokkades en teveel projectiegedrag.
Men beoordeeld een ander naar eigen emoties.
Da's eigenlijk de kern van dit probleem.
De eigen emoties vertellen je iets over jezelf en niet zozeer over een ander.
Het handelen/gedrag vertelt een ander iets over jou of mij.
Met welke waarden men tot elkaar staat maakt het verschil tussen verbonden zijn of verdeeld zijn.
Leugens, bedrog, misbruik, misleiding, manipulatie etc, zorgt ervoor dat mensen verdeeld blijven.
Het is aan allen de individuele keuze daarin mee te gaan of niet.
Merk ik dat mijn gesprekspartner erin mee gaat, dan zeg ik gedag en wens die mens een fijn leven.
Hoewel ik graag zou zien dat de mensheid groeit naar een rechtschapen levenshouding, betwijfel ik of ik dat in mijn levensloop nog zal meemaken.
Maar dat is aan jullie.
Het is jullie keuze of je een meeloper met onrecht bent of kiest voor waarheidsgetrouw en bij gevolg een rechtschapen levenshouding.
Ik ben 1 mens.
1 mens die keer op keer tegen bedrog, misleiding, misbruik, manipulatie etc. aanloopt en zich inmiddels niet eens meer verbaasd daarover.

O, en nog even dit...
Eigenwaarde ontstaat niet doordat anderen vinden dat je het “goed” doet.
Het ontstaat door zelfkritisch en zelfcorrigerend in het leven te staan.

Peace, love and Understanding.