Wat als elke beslissing die je neemt je kind gaat kwetsen?

Voor beslissingen te nemen is het altijd goed om even stoom af te blazen dus hierbij.

Mijn ex heeft een alcohol probleem en daarnaast te maken met psychische problematiek waarvan het “naamplaatje” steeds veranderd.

Nu heb ik in het verleden al drie maal de omgangsregeling moeten stopzetten en hem de kans gegeven om via vrijwillige trajecten de boel op orde te krijgen en een vader voor zijn dochter te kunnen zijn. Dit altijd omdat ik vind dat mijn dochter het recht heeft om te weten wie haar vader is en hem in haar leven te hebben.

Nu kwam hij bij mij om een aantal zaken te bespreken. Al snel bleek dat hij toch weer was gaan drinken. En uit eindelijk door zijn broer in eerste instantie op aangesproken is. De keer daar op had mijn ex onze dochter bij zich, en als in een “impuls” en zonder er verder over na te denken besloot hij toch alcohol te nuttigen. Omdat zijn broer ook goed op de hoogte is van zijn verleden van rijden onder invloed met mijn dochter in de auto heeft hij hem gedwongen te blazen.
Hier kwam niets uit naar voren maar zijn broer en mensen die er bij waren zeggen dat hij niet goed geblazen heeft.

Vervolgens is mijn ex met mijn dochter in de auto gestapt om de rit van een uur naar mijn huis te maken. Hij heeft haar hier snel af gezet in de deuropening van de huiskamer blijven staan en er snel weer vandoor gegaan.

Stom dronken was hij zeker niet , maar hij is niet dicht genoeg bij mij gekomen om verder een van de signalen zoals geur te signaleren.

Een paar dagen later belde hij dus mij omdat hij vond dat ik dit toch moest weten.
In eerste instantie zou je denken dat is in ieder geval goed. Dat kopt! Alleen na contact met zijn broer ben ik er achter gekomen dat die hem gedwongen hebben om het aan mij te vertellen omdat zij het anders zouden doen.
Daarnaast weten we het alleen maar omdat hij betrapt is. En dus niet omdat hij zelf inzag dat dit (weer) de foute kant op ging/gaat.

Voor het eerste weekend wat er komen gaat dat zij daar zou zijn heb ik al geregeld dat dit niet gebeurt. Dit zal mijn dochter erg jammer vinden aangezien ze altijd graag bij haar vader is.

Verder zijn er keuzes die ik ga moeten maken maar welke ik ook maar mijn dochter wordt er door gekwetst of loopt mogelijk risico.

Om te beginnen kan ik doen als of er niets gebeurd is en zijn “snel” betrapt worden als voldoende waarschuwing zien. Dat is wat mijn ex graag zou willen.

Dit heb ik in het verleden al gedaan. En daarna ging het altijd “erger” mis. Wat mij betreft dus geen optie.

Ik kan de omgangsregeling eenzijdig stop zetten en het vervolgens aan hem over laten om er een zaak van te maken.

Dit zou op zich een optie zijn aangezien ik altijd in het recht sta om hem toegang te ontzeggen tot zijn dochter als hij haar veiligheid niet kan waarborgen. Maar betekend ook dat ik in onzekerheid blijf zitten en moet afwachten tot hij komt. En dan ziet zijn dochter haar vader die tijd dus ook niet. En ze houdt veel van hem en is graag bij hem.

We kunnen weer de vrijwillige trajecten in ie je overal hebt om te kijken of we op die manier (weer) een oplossing kunnen vinden.

Dit heb ik al zo vaak geprobeerd maar eigenlijk ben ik klaar aan het vrijwillige van dit geheel want keer op keer komt er een moment dat hij afspraken niet meer na komt. En ik dan dus keer op keer opnieuw kan beginnen.

De laatste mogelijkheid is om de omgangsregeling stop te zetten en via de rechter het hoofdelijk gezag op te eisen, en omdat ik het wel belangrijk voor mijn dochter vind haar vader te zien zo lang als ze dat zelf wil, een begeleide omgangsregeling te verzoek.

In eerste aanleg denk ik dat dat de beste optie is. Alleen weet ik ook dat dat veel tijd, energie, zorgen en geduld gaat kosten. En ik heb altijd willen voorkomen dat er een rechter bij te pas moest komen.

Ik onderschat namelijk niet welke invloed dit geheel op mijn dochter, maar ook op mijn gezin in dit huis gaat hebben.

Voor mijn gevoel zijn alle keuzes, keuzes waar bij mijn dochter het grootste slachtoffer is. En dat maakt het zo lastig. Als moeder wil je haar beschermen, maar in dit geval betekend dat ook haar kwetsen.

De keuze moet gemaakt worden en zal in de komende dagen ook wel goed duidelijk worden, en ik weet dat ik moet doen wat ik moet doen. De eerste telefoontjes zijn al gepleegd en zo probeer ik duidelijk te krijgen welk “pad” nu te lopen.

Maar ik zat hier niet op te wachten. We hadden het niet weer goed op de rit. Genoten van de dingen en dat ze gewoon liepen.

Ondanks dat zal ik altijd door gaan gewoon omdat ik dat moet. Daar voor ben ik de moeder van een fantastisch mooie meid. Maar frustrerend is het wel!

Bedankt voor het lezen en de mogelijkheid om even stoom af te blazen.