Felix

Op maandag ontdekte een nieuwsgierig aagje genaamd Felix iets adembenemends, er was een glinsterende poort verborgen tussen twee reusachtige eiken. Dat was moest wel tovenenarij zijn. Opgewonden sloop hij dichterbij om een zeiltje in het oog te houden.

Toen het dinsdag was merkte Felix dat de dagen lichter werden rond de poort die nog steeds gesloten was. Een oude uil, Oehoe, waarschuwde: "Sommige deuren kun je beter gesloten houden," maar Felix brandde van verlangen. Hij kon het niet helpen dat hij wilde weten wat daarachter de poort gebeurde.

Op woensdag ontmoette Felix Lars. Hallo *mijn Zweedse vriend", zei hij tegen het opgewekte stekelvakren, die een boterham met jam in zijn bek had, "weet jij waar die poort vandaan komt en wat daarachter zit?"

"Die poort?" zei Lars, knabbelend op een kruimel. "Die leidt naar de mensenwereld. Gevaarlijk, maar o, zo spannend!" Het stekelvarken grinnikte toen hij de kop van zijn vriend zag, maar weigerde verdere vragen te beantwoorden. "Sorry maat, ik moet mijn stekels poetsen."

Tegen donderdag besloot Felix dat er iets moest gebeuren, hij besloot om bloemen te plukken als offer voor de poortwachters, de drie wasberen. Die grinnikten en openden de deur net genoeg voor een glimp. Aan de andere kant staken wolkenkrabbers de lucht in, en mensen renden rond als mieren. "Poppetje gezien, en kastje dicht," zei de dikste wasbeer. "Bedankt voor de bloemen maat."

Op vrijdag zuchtte Felix dromerig. "Wat is er niet om van te houden aan avontuur?" Hij schoot door de poort en landde in een druk stadspark. De geuren waren overweldigend. Gepofte kastanjes, pretzels, benzine en iets zoets genaamd "koffie."

Tegen zaterdag besefte Felix dat hij een kort verhaal moest verzinnen om zijn afwezigheid aan de bosraad uit te leggen. Maar terwijl hij nadacht, merkte een klein meisje genaamd Fientje hem op. "Een pratende vos?" riep ze uit. Felix schrok. Hoe kon het dat hij dat kleine wezen kon verstaan?

Op zondag wist Felix dat hij de grens tussen de menselijke en bovennatuurlijke wereld was overgestoken en het tijd was om naar huis te gaan. Met Fientje in zijn kielzog rende hij terug naar de poort. De wasberen lieten hem net op tijd binnenlieten, voordat een nieuwsgierige hond hem bij zijn achterpoot kon grijpen.

Terug in het bos kroop Felix onder een struik en dacht lang na. Was hij wijzer geworden en wat was er et Fientje gebeurd? Sommige mysteries waren het mooist van een afstand de wereld van de mensen en hun metgezellen was niet hetzelfde als het bos waar hij zijn hele leven had gezworven. En Fientje? Die bleef haar leven lang zoeken naar de pratende vos, en werd een verhalenverteller voor dieren.

Moraal? Nieuwsgierigheid opent deuren, maar wijsheid weet wanneer ze gesloten moeten blijven.

_{27.6.25
7 prompts 1 story - all prompts are written in bold and are provided by @freewritehouse
picture bing.com}