The Magic of a Story

The Three Little Pigs

Once upon a time, three little pigs lived with their mother in a cosy, muddy hut. They weren't ordinary pigs; no, they were truly special. Extremely lazy, to be precise.
Mother Pig had had enough. Her brood snored all day in the mud, ate all her acorns, and refused to pick up a single straw, let alone search for truffles. "Boys," she grunted, "it's time for you to leave. Otherwise, you'll end up like those grown-up bears who still make their mothers slave away. There's the door!"

"But, Mom!" squeaked the little pigs. "We love you... Uh, your mud! And so much of the food you scavenge! And your willingness to spoil us forever!"

"That's exactly my point," snorted Mother Pig. "I'm going to make something of my life. Out with you, bye."

The First Little Pig: Straw is perfectly fine, it's not raining anyway.
Lazy Lars thought building was a real hassle. "Straw is airy, straw is chic," he muttered. "And if it collapses, I don't have to move, I'll just throw it in a pile, and at least I'll live outside without allergies."
He threw some straw together, took a nap, and called it a home. When the big, not-so-angry Wolf came by (a wolf with too much free time and a weakness for drama), he sneezed once. Poof! Gone was lazy Lars's house, uh, bed.
Lars looked up and looked around in surprise. Had he become homeless again in just a few minutes? He shrugged. "What does it matter? Take it easy, then the line won't break. Oink, I'll just drag myself to Sjon. He's probably built a shelter somewhere."


The Second Little Pig: Wood blends beautifully with nature.
Slow-witted Sjon was a bit more ambitious. "Wood is sturdier than straw," he thought. "But it doesn't matter so much. It doesn't have to be really sturdy, because I still have a nap planned."
He hammered together some planks, but there was no need for a door. "That way it's nice and welcoming," he grunted cheerfully. "Thank you for the invitation," said the wolf when he arrived, and Woosh! he blew the rickety structure down. And Sjon? He stood outside, watching sluggishly, and noticed his stomach beginning to rumble with hunger.

"Hey there, that was my house!" he protested.

"Right," growled the Wolf. "And what are you going to do now, lazy pig? I think you have a bit of a problem. Was it too much trouble to build something decent? I wonder what your mother will say about this..."

Sjon thought for a moment. It's.. it's a bummer, but sorry, Wolf, I have an appointment with Gert. Bye-bye!"

The Third Little Pig: I can't make it with bricks alone.
Gert the Genius was the only one with any brains. And by "brains," I mean: a little instinct and a healthy dose of distrust of nature's forces, wolves, and laziness, even though his mother had never noticed any of it.
He resolutely built a little house out of bricks and cement, and for the first time in his life, worked continuously. When the Wolf showed up, there was no sign of Sjon. He blew and blew, and he was quite good at blowing, even though nothing happened.

"Seriously?" gasped the Wolf. "I have lungs of iron, and there's not a brick that's going to stop me. You don't know I've been taking karate lessons, do you?"

Gert smiled. A clever smile, at least he thought so. "No. But I did build a special chimney. Don't you want to take a look and see if it smokes properly?"

He'd installed a soap slide in the chimney. The Wolf climbed onto the roof and peeked inside. What did he smell? Ugh, green soap, he didn't like that. That idiot Gert must have thought he was a clever pig. He threw a brick inside. THUD! It fell straight into a pile of pillows.

"What is this?!" growled the Wolf. "Something's not right. I think that damn pig stole everything. His mother kicked him out with nothing."

He stayed on the roof and thought. Not a hair on his body would consider falling into that brain-dead pig's trap.

"I built a time-out corner," Gert yelled through the chimney, "where are you?" It's a great place to think deeply about your life choices. Wooolf! Where are you?"

A cold wind blew through the chimney and froze Gert on the spot.

The Moral?
Mother Pig seemed satisfied; she'd finally made up her mind and understood that like-minded people don't necessarily have to be the same kind, and... hooray, she had her freedom back or something.

"Gert, get out of here. You've proven that you can live on your own perfectly well. As you know, I'm open-minded, and I have a new boyfriend. At least Wolf has brains, and I'm madly in love and proud of a guy like him."

De Drie Biggetjes

Er waren eens drie biggetjes die bij hun moeder woonden in een gezellig, modderig hutje. Het waren geen gewone biggetjes, nee, ze waren heel erg bijzonder. Bijzonder lui, om precies te zijn.
Moeder Big had er schoon genoeg van. Haar kroost lag de hele dag te snurken in de modder, at al haar voorraad eikels op en weigerde ook maar één strohalm op te rapen laat staan naar truffels te zoeken. "Jongens," knorde ze, "het is tijd dat jullie vertrekken. Anders eindigen jullie als van die volwassen beren die nog steeds hun moeder voor zich laat sloven. Daar is het gat van deur!"

"Maar mamá!" piepten de biggetjes. "Wij houden van jou.... uh jouw modder! En ontzettend veel van het eten dat jij opscharrelt! En van jouw wil om ons voor altijd te verwennen!"

"Dat is precies mijn punt," snoof Moeder Big. "Ik ga wat van mijn leven maken. Eruit met jullie. Doei."

Het Eerste Biggetje: Stro is best prima, het regent toch niet.
Luie Lars, vond bouwen maar een heel gedoe. "Stro is luchtig, stro is chic," mompelde hij. "En als het instort, hoef ik niet te verhuizen, ik gooi het op een hoop en ik woon tenminste lekker buiten zonder last van allergie."
Hij gooide wat stro bij elkaar, deed een dutje, en noemde het een thuis. Toen de grote, niet al te boze Wolf langskwam (een wolf met te veel vrije tijd en een zwak voor drama), nieste hij één keertje. Poef! Weg was luie Lars zijn huis, uh bed.
Lars keek werd wakker en keek verbaast om zich heen. Was hij nu binnen een paar minuten weer dakloos geworden? Hij haalde zijn schouders op. "Wat maakt het uit. Rustig aan, dan breekt het lijntje niet. Knor, ik sleep mijzelf wel even naar Sjon. Die heeft vast iets een onderkomen gebouwd."


Het Tweede Biggetje: Hout past prachtig bij de natuur.
Slome Sjon, had iets meer ambitie. "Hout is degelijker dan stro," bedacht hij. "Maar het neemt allemaal niet zo nauw. Echt degelijk hoeft het niet te zijn, want ik heb nog een dutje gepland."
Hij timmerde wat planken in elkaar, maar er was geen noodzaak voor een deur. "Zo is het lekker gastvrij", knorde hij opgewekt. "Dank je wel voor de uitnodiging", zei de wolf toen hij arriveerde en Woosh! blies hij het krakkemikkige bouwsel om en Sjon? Die stond sloom buiten toe te kijken en merkte op dat zijn maag begon te knorren van de honger.

"Hé daar, dat was mijn huis!" protesteerde hij.

"Klopt," gromde de Wolf. "En wat ga je nu doen luie big? Ik geloof dat jij een probleempje hebt. Was het te veel moeite om iets degelijks te bouwen? Ik vraag mij af wat je moeder hiervan zal zeggen..."

Sjon dacht even na. "Uhm... het is wel even balen, maar sorry Wolf ik heb een afspraak met Gert. Joep doei!"


Het Derde Biggetje: Met bakstenen alleen ga ik het niet redden.
Gert de Geniale, was de enige met een beetje hersens. En met "hersens" bedoel ik: een beetje instinct en gezonde dosis wantrouwen tegen natuurgeweld, wolven en luiheid ook al had zijn moeder daar nooit wat van gemerkt.
Hij bouwde vastbereaden een huisje van bakstenen, cement en werkte voor het eerst in zijn leven onafgebroken door. Toen de Wolf op kwam dagen was er van Sjon geen spoor te vinden. Hij blies en blies en dat blazen ging hem best goed af al gebeurde er niets.

"Serieus?" hijgde de Wolf. "Ik heb ijzeren longen en er is geen baksteentje dat mij mij gaat tegenhouden. Je weet zeker niet dat ik karatelessen heb gevolgd?"

Gert glimlachte. Een slimme glimlach, tenminste dat dacht hij. "Nee. Maar ik heb wel een speciale schoorsteen gebouwd. Wil je niet even een kijkje nemen of hij wel goed rookt?"

Hij had namelijk een glijbaan van zeep in de schoorsteen geïnstalleerd. De Wolf klom op het dak en gluurde naar binnen. Wat rook hij daar? Bah, groene zeep, daar hield hij niet van. Die achterlijke Gert vond zichzelf zeker een slimme big. Hij smeet een baksteen naar binnen. PLOF!, deze viel recht in een berg kussens.

"Wat is dit?!" gromde de Wolf, "Ergens klopt er iets niets. Volgens mij heeft die verdraaide big alles gestolen. Zijn moeder had hem uit huis gezet met niets."
Hij bleef op het dak zitten en dacht na. Geen haar op zijn lijf die er aan dacht om in de val van die hersendode big te trappen.

"Ik heb een time-out-hoek gebouwd," brulde Gert door de schoorsteen, "waar blijf je nou? "Het is een mooie plek om diep na te denken over je levenskeuzes. Woooolf! Waar blijf je nou?"

Een koude wind blies door de schoorsteen en deed Gert ter plekke bevriezen

De Moraal?
Moeder Big leek tevreden, zij had eindelijk knopen doorgehakt en begrepen dat gelijkgestemden niet per se hetzelfde soort hoeven te zijn en... hoera, zij had haar vrijheid terug of zoiets.

"Gert, wegwezen. Jij kunt uitstekend op jezelf wonen dat heb je bewezen. Zoals je weet ben ik ruimdenkend en ik heb een nieuwe vriend. Wolf heeft tenminste hersens en ik ben super verliefd en trots op een vent zoals hem."




_{15.7.25
Origineel: Nederlands
Translation: google translate
This contest is hosted by @gertu
#ccc #wewrite #comment #story #steemexclusive #club75}