Afaktaki Rüzgarlar

---

Gizemli saatlerin, hüzünlü kollarında kundaklanmış bebeklerle yapılan tüm konuşmaların tüm sessiz geçen dakikalarının kaydını barındıran bir kalbin varlığını arayan tüm salyangozlara sonsuz saygı barındırıyorum. O salyangozlar ki; geceleri kabuklarında ayın yansımasını taşırlar. Ayın yansımasını taşımanın ne kadar zor olduğunu bilemeyenler, anlamazlar da bir salyangozun hayallerinin ne kadar kısıtlandığını.

Hayalleri kısıtlanmış salyangoz ne ifade edebilir ki; hayalleri tüketilmiş insanların yanında? Bir salyangoz niçin hayal kurmaya cüret eder ki zaten? Hayatı sürünmekle geçen, evi kabuğunda, kabuğu sırtında bir seyyahtır o. Bir ev edinebilmek için yıllarca çalışmasına yahut başkasının evini kendininmiş gibi yaşamak için bedel ödemesine gerek yoktur. Evi için vergi ödemesi de gerekmez. Suyu, yiyeceği için çalışmasına da. Aylaklığı dibine kadar yaşar bir salyangoz. Çift cinsiyetlidir, başka bir salyangozla üremek için bir araya geldiklerinde rolleri belirlenir ama daha sonra başka bir salyangozla üremek amacıyla bir diğer rolü üstlenebilir.

Bir sıkıntının baltaladığı göğüslerde salyangoz empatisi kurmaya çalışsam da başaramadım. İnsan olmanın bedelini onlara yaşatmak daha anlamlı olabilir ama kim bir salyangozla kendini bir tutabilir. Kibir dolu evliyalardan oluşan insanlık birimi, yerlerde sürünürken bile bir salyangozun yerine koyacak kadar egosuna dokundurtmaz. Daha doğrusu dokunmaz. Yoksa o egoya dokunan dokunanadır ama hep bir bahaneyle donatır bütün dokunuşları.
Kendimi bildim bileli, aynaya baktığımda benim gördüğümle insanların bana baktığında gördüklerinin aynı olmadığını çok iyi biliyorum.

Kendimi bildim bileli; kendimi bilemedim hiç. Kendimi bilemediğim her noktada; kendini bilen insanlar karşıma çıktı. Karşımda duran insanın gözleri bana anlattı; aslında onların da kendini bilemediğini. Tüm kendini bilmezliklerin çukurunda, aynalar duruyor tepemizde. Ne zaman aynaya baksak hep yukarılarda, çok ulaşılmaz noktalarda kendimizi görerek gevrekleştik sadece.

Öyleyse; bir salyangozun, gizemli saatlerin hüzünlü kollarında kundaklanmış yüreklerle yapılan tüm muhabbetlerin sessiz sedasız geçen dakikalarının kaydını barındıran bir kasvetin varlığını arayan tüm insanlara saygı barındırmasını istiyorum. O insanlar ki; geceleri yalnızlıklarında ayın karanlığını içlerine gömerler. Bir yalnızlıkta ayın karanlığını gömebilmenin ne kadar zor olduğunu bilmeyen salyangozlar, anlayamazlar bir insanın hayallerinin ne kadar tüketildiğini.

---

Story & Image Copyright: OTahirZGN